به گزارش خبرورزشی، دیوید رگی مدافع سابق تیم ملی آمریکا روز گذشته در مصاحبه‌ای مفصل با سایت فرانسوی «Sofoot» از خاطرات جام جهانی ۱۹۹۸ به ویژه دیدار حساس آمریکا مقابل ایران گفت.
* شما در این رقابت‌ها در دومین بازی خود به مصاف ایران رفتید، دیداری که رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا از آن به عنوان مادر تمام بازی‌ها نام برده بود، آیا قبل از این بازی فشار زیادی را احساس می‌کردید؟
تمرکز ما روی فوتبال بود، اما نمی‌توانستیم حواشی این بازی را نادیده بگیریم. ما در بازی اول مقابل آلمان شکست خورده بودیم و باید مقابل ایران به هر قیمتی پیروز می‌شدیم، اما رسانه‌ها فشار زیادی به ما آوردند و این خبرنگاران سیاسی بودند که بیشترین فشار را به ما آوردند. ما مدام جواب می‌دادیم ما ورزشکار هستیم و مجبور نیستیم به سؤالات سیاسی پاسخ دهیم، اما در نهایت جوی ایجاد شد که با احساس یک دیپلمات وارد میدان شدیم.
*منظورتان از فشار خبرنگاران چیست؟
درست قبل از بازی با ایران تعداد زیادی از خبرنگاران از آمریکا آمدندکه چیزی از فوتبال نمی‌دانستند و فقط سؤال‌های سیاسی می‌پرسیدند و جو خاصی ایجاد کردند، مثلاً یکی از خبرنگاران از من پرسید آیا در زمین با علی دایی دست خواهی داد؟ من جواب دادم دایی ستاره تیم آرمینیا بیله‌فلد است و من دو ماه قبل در آلمان مقابل او بازی کردم و با او دست دادم چرا اکنون نباید با او دست بدهم؟!
*آیا این مسائل آماده‌سازی شما را مختل کرد؟
بله، ما در حومه لیون بودیم و همه جا تحت حافظت شدید پلیس بود و ما احساس زندانی‌ها را داشتیم.
*آیا شما بازیکنان از تنش بین ایران و آمریکا باخبر بودید؟
آن‌هایی که کمی اطلاعات سیاسی داشتند بله، اما اصلاً در این مورد صحبت نمی‌کردیم. ما می‌دانستیم تیم آمریکا در بسیاری از نقاط جهان محبوب نیست. مثلاً برای ما بازی در کشور‌هایی همچون کاستاریکا یا گواتمالا بدتر بود، اما مقابل ایران بیشتر به این فکر می‌کردیم که در صورت باخت از جام حذف خواهیم شد.
*آیا عکس تیمی شما و بازیکنان ایرانی قبل از بازی هماهنگ شده بود؟
نه هیچ چیزی هماهنگ نشده بود. ما فقط در خصوص نحوه بازی دستورالعمل داشتیم. خاطرم هست پس از سرود ملی توماس دولی، کاپیتان تیم، گفت: بچه‌ها بیایید یک عکس جمعی بگیریم.
*فکر می‌کنی فشار این بازی روی ایرانی‌ها بیشتر بود؟
فکر کنم بله، ما هرگز نمی‌دانیم اگر ایران شکست می‌خورد بازیکنان این تیم با چه انتقاداتی روبه‌رو می‌شدند، اما آنچه که واضح است اینکه هر دو تیم بازی اول خود را باخته بودند و فشار زیادی احساس می‌کردند.
*آیا قبل از بازی اطلاعات فوتبالی از ایران داشتید؟
نه خیلی زیاد، البته قبل از بازی آن‌ها را آنالیز کردیم. ایران بازیکنان بسیار فنی و تکنیکی داشت که دوست داشتند با توپ بازی کنند. ما می‌دانستیم تمام تیم علی دایی است، اما نباید فقط درگیر این بازیکن شویم. روی کاغذ شاید ما تیم قوی‌تر بودیم، اما آن‌ها انگیز بیشتری داشتند و با قلب خود بازی می‌کردند. بازیکنان ایران انگار در این بازی با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت بازی می‌کردند.
*آیا شما در حین بازی می‌دانستید طرفداران ایران چند دسته هستند؟
نه من فقط دیدم که طرفداران دو تیم بین هم پخش شده‌اند و داشتم فکر می‌کردم شاید طرفداران آمریکا به اشتباه بین ایرانی‌ها نشسته‌اند.
*با وجود حساسیت بازی خشنی نبود.
نه، بازی خیلی خوبی بود. شاید از لحاظ فنی فوق‌العاده نبود، اما از بازی‌های خوب جام جهانی بود.
*آیا باخت به ایران دردآورتر بود؟
ما به این فکر نمی‌کردیم که به ایران باختیم. اگر به هر تیم دیگری هم می‌باختیم که باعث می‌شد شانس صعود را از دست بدهیم دردآور بود. با وجود تمام حساسیت‌های که ایجاد شده بود این بازی در شرایط مناسب برگزار شد. ایران و آمریکا یک سال و نیم بعد حتی در خاک آمریکا هم بازی کردند. این بازی نشان داد اگر سیاستمداران نمی‌توانند با هم صحبت کنند ما ورزشکاران می‌توانیم.
*البته آن بازی زمان کلینتون و خاتمی بود، اما اکنون ترامپ رئیس‌جمهور آمریکاست.
بله شاید این شرایط را سخت‌تر کند، آقای ترامپ آدم غیرقابل پیش‌بینی است.
* شما در این رقابت‌ها در دومین بازی خود به مصاف ایران رفتید، دیداری که رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا از آن به عنوان مادر تمام بازی‌ها نام برده بود، آیا قبل از این بازی فشار زیادی را احساس می‌کردید؟
تمرکز ما روی فوتبال بود، اما نمی‌توانستیم حواشی این بازی را نادیده بگیریم. ما در بازی اول مقابل آلمان شکست خورده بودیم و باید مقابل ایران به هر قیمتی پیروز می‌شدیم، اما رسانه‌ها فشار زیادی به ما آوردند و این خبرنگاران سیاسی بودند که بیشترین فشار را به ما آوردند. ما مدام جواب می‌دادیم ما ورزشکار هستیم و مجبور نیستیم به سؤالات سیاسی پاسخ دهیم، اما در نهایت جوی ایجاد شد که با احساس یک دیپلمات وارد میدان شدیم.
*منظورتان از فشار خبرنگاران چیست؟
درست قبل از بازی با ایران تعداد زیادی از خبرنگاران از آمریکا آمدندکه چیزی از فوتبال نمی‌دانستند و فقط سؤال‌های سیاسی می‌پرسیدند و جو خاصی ایجاد کردند، مثلاً یکی از خبرنگاران از من پرسید آیا در زمین با علی دایی دست خواهی داد؟ من جواب دادم دایی ستاره تیم آرمینیا بیله‌فلد است و من دو ماه قبل در آلمان مقابل او بازی کردم و با او دست دادم چرا اکنون نباید با او دست بدهم؟!
*آیا این مسائل آماده‌سازی شما را مختل کرد؟
بله، ما در حومه لیون بودیم و همه جا تحت حافظت شدید پلیس بود و ما احساس زندانی‌ها را داشتیم.
*آیا شما بازیکنان از تنش بین ایران و آمریکا باخبر بودید؟
آن‌هایی که کمی اطلاعات سیاسی داشتند بله، اما اصلاً در این مورد صحبت نمی‌کردیم. ما می‌دانستیم تیم آمریکا در بسیاری از نقاط جهان محبوب نیست. مثلاً برای ما بازی در کشور‌هایی همچون کاستاریکا یا گواتمالا بدتر بود، اما مقابل ایران بیشتر به این فکر می‌کردیم که در صورت باخت از جام حذف خواهیم شد.
*آیا عکس تیمی شما و بازیکنان ایرانی قبل از بازی هماهنگ شده بود؟
نه هیچ چیزی هماهنگ نشده بود. ما فقط در خصوص نحوه بازی دستورالعمل داشتیم. خاطرم هست پس از سرود ملی توماس دولی، کاپیتان تیم، گفت: بچه‌ها بیایید یک عکس جمعی بگیریم.
*فکر می‌کنی فشار این بازی روی ایرانی‌ها بیشتر بود؟
فکر کنم بله، ما هرگز نمی‌دانیم اگر ایران شکست می‌خورد بازیکنان این تیم با چه انتقاداتی روبه‌رو می‌شدند، اما آنچه که واضح است اینکه هر دو تیم بازی اول خود را باخته بودند و فشار زیادی احساس می‌کردند.
*آیا قبل از بازی اطلاعات فوتبالی از ایران داشتید؟
نه خیلی زیاد، البته قبل از بازی آن‌ها را آنالیز کردیم. ایران بازیکنان بسیار فنی و تکنیکی داشت که دوست داشتند با توپ بازی کنند. ما می‌دانستیم تمام تیم علی دایی است، اما نباید فقط درگیر این بازیکن شویم. روی کاغذ شاید ما تیم قوی‌تر بودیم، اما آن‌ها انگیز بیشتری داشتند و با قلب خود بازی می‌کردند. بازیکنان ایران انگار در این بازی با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت بازی می‌کردند.
*آیا شما در حین بازی می‌دانستید طرفداران ایران چند دسته هستند؟
نه من فقط دیدم که طرفداران دو تیم بین هم پخش شده‌اند و داشتم فکر می‌کردم شاید طرفداران آمریکا به اشتباه بین ایرانی‌ها نشسته‌اند.
*با وجود حساسیت بازی خشنی نبود.
نه، بازی خیلی خوبی بود. شاید از لحاظ فنی فوق‌العاده نبود، اما از بازی‌های خوب جام جهانی بود.
*آیا باخت به ایران دردآورتر بود؟
ما به این فکر نمی‌کردیم که به ایران باختیم. اگر به هر تیم دیگری هم می‌باختیم که باعث می‌شد شانس صعود را از دست بدهیم دردآور بود. با وجود تمام حساسیت‌های که ایجاد شده بود این بازی در شرایط مناسب برگزار شد. ایران و آمریکا یک سال و نیم بعد حتی در خاک آمریکا هم بازی کردند. این بازی نشان داد اگر سیاستمداران نمی‌توانند با هم صحبت کنند ما ورزشکاران می‌توانیم.
*البته آن بازی زمان کلینتون و خاتمی بود، اما اکنون ترامپ رئیس‌جمهور آمریکاست.
بله شاید این شرایط را سخت‌تر کند، آقای ترامپ آدم غیرقابل پیش‌بینی است.
