خبرورزشی /فرخ حسابی - مسکو، در این تعداد بازی، ۱۳ گل در ۱۰ دقیقه پایانی به ثمر رسیده که هفت تا از این ۱۰ گل هم باعث تغییر نتیجه بازی شدهاند، یعنی یا بازی را به تساوی کشانده یا تیمی را به برد رسانده است.
آنچه که تا اینجای بازیها بیش از هر چیز به چشم میخورد این است که هنوز توافق نظری در مورد اینکه بهترین و برجستهترین تیم این جام کدام تیم است به وجود نیامده. تیمهایی که پیش از شروع تورنمنت به عنوان مدعیان فتح جام شناخته میشدند یا امتیاز از دست دادهاند (مثل برزیل، آلمان و اسپانیا) یا در بردهای خود هم نمایشی ضعیفتر از حد انتظار داشتهاند (فرانسه).
نگاه کلی یک نکته دیگر را هم نشان میدهد؛ اینکه تیمهای ضعیفتر از سازماندهی بهتری برخوردارند در نتیجه تعداد بازیهای سخت و نزدیک در این تورنمنت بیشتر و بیشتر شده است.
اما شکی نیست که هیچ تیمی در حد و اندازههای اسپانیای حد فاصل سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ یا حتی آلمان چهار سال پیش وجود ندارد.
البته همه این نکات به این معنی نیست که تیمهای بزرگ فوتبال جهان را با توجه با عملکردشان تا اینجای کار، نادیده بگیریم. اسپانیا که سال ۲۰۱۰ قهرمان جام جهانی شد همان تورنمنت را با شکست عجیب یک بر صفر مقابل سوئیس شروع کرده بود و سال ۲۰۱۴ هم آلمان در بازی دوم خود به سختی توانست مقابل غنا به تساوی ۲-۲ برسد، اما در پایان، جام قهرمانی را بالای سر برد.
کمتر تیم قهرمانی را در دورههای قبلی میتوان یافت که بدون لغزش در راه خود توانسته باشد جام را فتح کند. شاید موضوع تعجببرانگیز این باشد که در سالهای اخیر، هیچ قهرمان غیرمنتظرهای در این تورنمنت وجود نداشته است. اسپانیا ۲۰۱۰ آخرین تیمی است که عنوان قهرمان جدید این جام را به خود اختصاص داده و البته تیم آنها در آن مقطع بهترین تیم جهان بود و قهرمانی آنها موضوع شوکهکنندهای نبود.
قبل از آن، فرانسه سال ۱۹۹۸ بود که برای اولین بار فاتح جام جهانی شد که آنها هم، چون میزبان جهانی بودند و مجموعهای از ستارههای بزرگ و البته بهترین بازیکن جهان یعنی زینالدین زیدان را دراختیار داشتند، قهرمانیشان اصلاً شگفتی به حساب نمیآمد.
شاید برای یافتن آخرین قهرمانی که به معنی واقعی فوتبال جهان را شوکه کرد باید به سال ۱۹۵۴ برگردیم که تیم آلمان غربی که تقریباً هیچ جایی در بین بزرگان فوتبال جهان نداشت توانست مجارستان قدرتمند را با نتیجه ۳ بر ۲ در فینال شکست دهد.
در جام جهانی امسال و بعد از ۲۶ بازی ابتدایی فقط چهار تیم توانستند صعود خود به دور دوم را قطعی کنند، روسیه، اروگوئه، فرانسه و کرواسی در حالی که مصر، عربستان سعودی، مراکش، پرو و کاستاریکا نیز حذف شدنشان قطعی شد.
در تورنمنت امسال، هنوز صعود تیمهایی مثل آلمان و برزیل قطعی نشده و آرژانتین هم که وضعیت اسفباری دارد و البته هنوز امیدوار است با برد مقابل نیجریه، بالاخره طعم خوشی را در این جام بچشد. ایران هم اگر به همان خوبی که مقابل اسپانیا بازی کرد، به مصاف پرتغال برود یاران کریستیانو رونالدو نیز در آخرین بازی خود با مشکلی بزرگ مواجه خواهند شد.
جام ملتهای اروپا به خوبی نشان داد هر گونه احتمالی بابت اینکه یک تیم کاملاً معمولی بتواند قهرمان جام شود وجود دارد. یونان همین کار را به شکل خاطرهانگیزی در سال ۲۰۰۴ انجام داد و دو سال پیش نیز کمتر کسی پیشبینی قهرمانی پرتغال را میکرد.
بنابراین آنچه بیش از هر چیزی این روزها در روسیه به ذهن میرسد این است که آیا امکان دارد این بار تیمی درجه دوم در فوتبال جهان- نسبت به مدعیان سنتی- بتواند جام قهرمانی را در روز ۲۴ تیر بالای سر ببرد.
آیا کرواسی میتواند نمایش خارق العادهای که مقابل آرژانتین داشت را دوباره تکرار کند و تا پایان جام ادامه دهد؟ آیا هری کین میتواند انگلیس را به اولین قهرمانی خود بعد از سال ۱۹۶۶ برساند؟ آیا لوئیس سوارس میتواند اروگوئه را به یک قهرمان شگفتانگیز در این جام تبدیل کند؟
برزیل و اسپانیا همچنان روی کاغذ مدعیان اصلی قهرمانی هستند و نمیتوان هیچ تیمی را از نظر نفر به نفر با آنها مقایسه کرد، آنها از این حیث برتری چشمگیری نسبت به هر تیم دیگری دارند.
اما از نظر نفر به نفر، آلمان هم به مراتب بهتر از مکزیک بود و هست و این بهتر بودن نتوانست جلوی شکست آنها را بگیرد. هر تیمی که به مرحله یکهشتم نهایی صعود کند، فقط چهار بازی تا افتخارآفرینی فاصله دارد. به غیر از استعداد و توانایی، موضوع شانس و دیگر فاکتورها نیز تأثیر زیادی در یک تورنمنت فوتبالی مثل جام جهانی دارند و با توجه به نزدیک بودن همه بازیها در جام روسیه اینکه یک قهرمان غیرمنتظره را در این جام شاهد باشیم اصلاً دور از ذهن نیست. یک تیم درجه دوی خوب، یک تیم ظاهراً کوچک، اما با پتانسیل بزرگ حکومت بر فوتبال جهان. یکی مثل...؟
آنچه که تا اینجای بازیها بیش از هر چیز به چشم میخورد این است که هنوز توافق نظری در مورد اینکه بهترین و برجستهترین تیم این جام کدام تیم است به وجود نیامده. تیمهایی که پیش از شروع تورنمنت به عنوان مدعیان فتح جام شناخته میشدند یا امتیاز از دست دادهاند (مثل برزیل، آلمان و اسپانیا) یا در بردهای خود هم نمایشی ضعیفتر از حد انتظار داشتهاند (فرانسه).
نگاه کلی یک نکته دیگر را هم نشان میدهد؛ اینکه تیمهای ضعیفتر از سازماندهی بهتری برخوردارند در نتیجه تعداد بازیهای سخت و نزدیک در این تورنمنت بیشتر و بیشتر شده است.
اما شکی نیست که هیچ تیمی در حد و اندازههای اسپانیای حد فاصل سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ یا حتی آلمان چهار سال پیش وجود ندارد.
البته همه این نکات به این معنی نیست که تیمهای بزرگ فوتبال جهان را با توجه با عملکردشان تا اینجای کار، نادیده بگیریم. اسپانیا که سال ۲۰۱۰ قهرمان جام جهانی شد همان تورنمنت را با شکست عجیب یک بر صفر مقابل سوئیس شروع کرده بود و سال ۲۰۱۴ هم آلمان در بازی دوم خود به سختی توانست مقابل غنا به تساوی ۲-۲ برسد، اما در پایان، جام قهرمانی را بالای سر برد.
کمتر تیم قهرمانی را در دورههای قبلی میتوان یافت که بدون لغزش در راه خود توانسته باشد جام را فتح کند. شاید موضوع تعجببرانگیز این باشد که در سالهای اخیر، هیچ قهرمان غیرمنتظرهای در این تورنمنت وجود نداشته است. اسپانیا ۲۰۱۰ آخرین تیمی است که عنوان قهرمان جدید این جام را به خود اختصاص داده و البته تیم آنها در آن مقطع بهترین تیم جهان بود و قهرمانی آنها موضوع شوکهکنندهای نبود.
قبل از آن، فرانسه سال ۱۹۹۸ بود که برای اولین بار فاتح جام جهانی شد که آنها هم، چون میزبان جهانی بودند و مجموعهای از ستارههای بزرگ و البته بهترین بازیکن جهان یعنی زینالدین زیدان را دراختیار داشتند، قهرمانیشان اصلاً شگفتی به حساب نمیآمد.
شاید برای یافتن آخرین قهرمانی که به معنی واقعی فوتبال جهان را شوکه کرد باید به سال ۱۹۵۴ برگردیم که تیم آلمان غربی که تقریباً هیچ جایی در بین بزرگان فوتبال جهان نداشت توانست مجارستان قدرتمند را با نتیجه ۳ بر ۲ در فینال شکست دهد.
در جام جهانی امسال و بعد از ۲۶ بازی ابتدایی فقط چهار تیم توانستند صعود خود به دور دوم را قطعی کنند، روسیه، اروگوئه، فرانسه و کرواسی در حالی که مصر، عربستان سعودی، مراکش، پرو و کاستاریکا نیز حذف شدنشان قطعی شد.
در تورنمنت امسال، هنوز صعود تیمهایی مثل آلمان و برزیل قطعی نشده و آرژانتین هم که وضعیت اسفباری دارد و البته هنوز امیدوار است با برد مقابل نیجریه، بالاخره طعم خوشی را در این جام بچشد. ایران هم اگر به همان خوبی که مقابل اسپانیا بازی کرد، به مصاف پرتغال برود یاران کریستیانو رونالدو نیز در آخرین بازی خود با مشکلی بزرگ مواجه خواهند شد.
جام ملتهای اروپا به خوبی نشان داد هر گونه احتمالی بابت اینکه یک تیم کاملاً معمولی بتواند قهرمان جام شود وجود دارد. یونان همین کار را به شکل خاطرهانگیزی در سال ۲۰۰۴ انجام داد و دو سال پیش نیز کمتر کسی پیشبینی قهرمانی پرتغال را میکرد.
بنابراین آنچه بیش از هر چیزی این روزها در روسیه به ذهن میرسد این است که آیا امکان دارد این بار تیمی درجه دوم در فوتبال جهان- نسبت به مدعیان سنتی- بتواند جام قهرمانی را در روز ۲۴ تیر بالای سر ببرد.
آیا کرواسی میتواند نمایش خارق العادهای که مقابل آرژانتین داشت را دوباره تکرار کند و تا پایان جام ادامه دهد؟ آیا هری کین میتواند انگلیس را به اولین قهرمانی خود بعد از سال ۱۹۶۶ برساند؟ آیا لوئیس سوارس میتواند اروگوئه را به یک قهرمان شگفتانگیز در این جام تبدیل کند؟
برزیل و اسپانیا همچنان روی کاغذ مدعیان اصلی قهرمانی هستند و نمیتوان هیچ تیمی را از نظر نفر به نفر با آنها مقایسه کرد، آنها از این حیث برتری چشمگیری نسبت به هر تیم دیگری دارند.
اما از نظر نفر به نفر، آلمان هم به مراتب بهتر از مکزیک بود و هست و این بهتر بودن نتوانست جلوی شکست آنها را بگیرد. هر تیمی که به مرحله یکهشتم نهایی صعود کند، فقط چهار بازی تا افتخارآفرینی فاصله دارد. به غیر از استعداد و توانایی، موضوع شانس و دیگر فاکتورها نیز تأثیر زیادی در یک تورنمنت فوتبالی مثل جام جهانی دارند و با توجه به نزدیک بودن همه بازیها در جام روسیه اینکه یک قهرمان غیرمنتظره را در این جام شاهد باشیم اصلاً دور از ذهن نیست. یک تیم درجه دوی خوب، یک تیم ظاهراً کوچک، اما با پتانسیل بزرگ حکومت بر فوتبال جهان. یکی مثل...؟