به گزارش خبرورزشی، خوشیمن بود كه رقیب پرطمطراقش را كنار زد و دوباره آقایی ایران را در آسیا به رخ همه كشید. اتفاقی كه جوان ایرانی از آن سرمست شده و خدا را شكر میكند: «خدا را شكر رقیب اصلیام محمد ابراهیم قطری و قهرمان جهان را با ركوردهای خیلی خوبش شكست دادم. من با راهنمایی مربیام هادی سپهرزاد و چاشنی انگیزهای كه به من داد مدال طلای آسیا را گرفتم. آن هم بعد از دو سال؛ كسی را شكست دادم كه ركورد جوانان آسیای احسان حدادی را زده بود. این بار من ركورد مسابقات را دوباره به نام ایران ثبت كردم.»
هدف رسولی اما طلای آسیا نیست. او افق دورتری دارد: «هدفم قهرمانی المپیك است نه آسیا. دو سال دیگر در المپیك 2020. هرچند كادر فنی به خاطر اینكه اولین مسابقه رسمی بینالمللیام بود كمی نگران نتیجهام بود اما من با طلا خیال همه را راحت كردم. انگیزه زیادی داشتم و با یاری خدا قهرمان جهان را بردم.»
قهرمان پرتاب دیسك آسیا برای قهرمانی شب قبل از مسابقه با خدا عهد بسته: «شب قبل از مسابقه با خدا عهد بستم كه اگر ركورد خوبی بزنم و قهرمان شوم پرچم امام حسین را در ژاپن بالا میبرم كه خدا را شكر قبل از پرتاب اول وقتی اسم خدا را آوردم ركورد خوبی ثبت كردم و پرچم امام حسین را هم بالا بردم. در هر مسابقهای كه از خدا كمك خواستم همه استرس و نگرانیهایم از بین رفت و ركورد خوبی به جا گذاشتهام.»
او اما به خاطر ركوردهای تمرینیاش خیلی هم از ركوردش راضی نیست: «البته من از خودم توقع داشتم ركورد بهتری بزنم. هرچند با ركورد 62 متر و 66 سانتیمتر قهرمان شدم اما من 64 متر هم در تمرین پرتاب كرده بودم، بنابراین فكر میكردم در ژاپن هم همان 64 متر را بیندازم اما باز هم خدا را شكر.»
بهترین پرتابگر آسیا البته قول اتفاقات خیلی خوب در قهرمانی جهان را میدهد: «انشاءا... یك ماه دیگر در قهرمانی جهان فنلاند خبرهای خیلی خوبی میشنوید. شك نكنید باز هم در كوچه ما عروسی میشود، پرچم ایران بالا میرود و سرود جمهوری اسلامی ایران در آسمان آنجا طنینانداز میشود. من در جهانی جبران میكنم.»
همه خوشحالی او بابت آن است كه جواب اعتمادها را با طلا داده: «ممنونم از آنهایی كه به من اعتماد كردند، خدا را شكر روسفیدشان كردم. البته از آنهایی كه گفتند نمیتواند هم تشكر میكنم چراكه به من انگیزه میدهند. من فقط جلو میروم تا به همه ثابت میكنم بدون امكانات و تنها با یك مربی خوب هم میشود به خیلی جاها رسید. رقیبم كه قهرمان جهان بود با یك تیم كامل؛ مربی، ماساژور، پزشك و همه امكانات آمده بود اما من او را شكست دادم. برای ما ایرانیها هیچ محدودیتی وجود ندارد. ما میجنگیم چون كار ما جنگیدن است.»
رسولی همه موفقیتش را مدیون زحمات سپهرزاد میداند: «سپهرزاد مثل پدر هشت ماه بالای سرم بود. در این هشت ماه تمرین شاید تنها یك هفته در شهرم كنار خانوادهام بودم و بقیه روزها در سرما و گرما تمرین میكردم.»
هدف رسولی اما طلای آسیا نیست. او افق دورتری دارد: «هدفم قهرمانی المپیك است نه آسیا. دو سال دیگر در المپیك 2020. هرچند كادر فنی به خاطر اینكه اولین مسابقه رسمی بینالمللیام بود كمی نگران نتیجهام بود اما من با طلا خیال همه را راحت كردم. انگیزه زیادی داشتم و با یاری خدا قهرمان جهان را بردم.»
قهرمان پرتاب دیسك آسیا برای قهرمانی شب قبل از مسابقه با خدا عهد بسته: «شب قبل از مسابقه با خدا عهد بستم كه اگر ركورد خوبی بزنم و قهرمان شوم پرچم امام حسین را در ژاپن بالا میبرم كه خدا را شكر قبل از پرتاب اول وقتی اسم خدا را آوردم ركورد خوبی ثبت كردم و پرچم امام حسین را هم بالا بردم. در هر مسابقهای كه از خدا كمك خواستم همه استرس و نگرانیهایم از بین رفت و ركورد خوبی به جا گذاشتهام.»
او اما به خاطر ركوردهای تمرینیاش خیلی هم از ركوردش راضی نیست: «البته من از خودم توقع داشتم ركورد بهتری بزنم. هرچند با ركورد 62 متر و 66 سانتیمتر قهرمان شدم اما من 64 متر هم در تمرین پرتاب كرده بودم، بنابراین فكر میكردم در ژاپن هم همان 64 متر را بیندازم اما باز هم خدا را شكر.»
بهترین پرتابگر آسیا البته قول اتفاقات خیلی خوب در قهرمانی جهان را میدهد: «انشاءا... یك ماه دیگر در قهرمانی جهان فنلاند خبرهای خیلی خوبی میشنوید. شك نكنید باز هم در كوچه ما عروسی میشود، پرچم ایران بالا میرود و سرود جمهوری اسلامی ایران در آسمان آنجا طنینانداز میشود. من در جهانی جبران میكنم.»
همه خوشحالی او بابت آن است كه جواب اعتمادها را با طلا داده: «ممنونم از آنهایی كه به من اعتماد كردند، خدا را شكر روسفیدشان كردم. البته از آنهایی كه گفتند نمیتواند هم تشكر میكنم چراكه به من انگیزه میدهند. من فقط جلو میروم تا به همه ثابت میكنم بدون امكانات و تنها با یك مربی خوب هم میشود به خیلی جاها رسید. رقیبم كه قهرمان جهان بود با یك تیم كامل؛ مربی، ماساژور، پزشك و همه امكانات آمده بود اما من او را شكست دادم. برای ما ایرانیها هیچ محدودیتی وجود ندارد. ما میجنگیم چون كار ما جنگیدن است.»
رسولی همه موفقیتش را مدیون زحمات سپهرزاد میداند: «سپهرزاد مثل پدر هشت ماه بالای سرم بود. در این هشت ماه تمرین شاید تنها یك هفته در شهرم كنار خانوادهام بودم و بقیه روزها در سرما و گرما تمرین میكردم.»