وقتی بهداد سلیمی مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن در رشته فوق سنگین وزنه‌برداری را برایمان کسب کرد، همه ایران خوشحال بودن که بعد از حسین رضازاده ما دوباره صاحب یک هرکول دیگر شده‌ایم و این خوشحالی هنگامی مضاعف شد که یک ماه پس از طلای بهداد، در وزنه‌برداری پارالمپیک لندن هم یک فوق ستاره به جهان معرفی کردیم و سیامند رحمان، ورزشکار خوش‌اخلاق کشورمان ضمن کسب مدال طلای رقابت‌های دسته سنگین وزنه‌برداری پارا المپیک، لقب هرکول خندان را هم به خودش اختصاص داد.
سیامند رحمان، مرد خوش‌خنده‌ای که واقعا بمب روحیه بود و هر کجا می‌رفت می‌دانستیم با طلا برمی‌گردد. اتفاقی که در المپیک ۲۰۱۶ ریو هم تکرار شد و سیامند برای ورزش ایران حکم طلای ۲۴ عیار را پیدا کرده بود اما یازدهم اسفند سال ۱۳۹۸ هنگامی که ایران و به نوعی کل جهان در شوک ناشی از قرنطینه کرونایی فرو رفته بود، ناگهان خبر آمد که هرکول خندان ایرانی به خاطر ایست قلبی چشم از جهان فرو بست و همه ما را غمگین کرد. رحمان مسافر آسمان شد و ما هنوز هم پس از ۴ سال دلمان لک زده برای خنده‌هایش؛ خنده‌هایی که هر وقت یادش می‌افتیم ناخودآگاه، دلمان گریان می‌شود. روحش شاد و یادش گرامی.
