ژاپنیها را در کشتی میشناختیم، برای خود اعجوبههایی بودند.  قبل از آن کشتی سومو ژاپن مطرح بود، که آن هم برای دنیا خوب هضم نشد، اما در دهه ۳۰ میلادی ژاپنیها رشتهای در ورزش به جهان معرفی کردند که خیلی زود به دلیل هویت درونی و فکری و نوعی از پارسایی مورد استقبال واقع شد.  کاراته، نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو، کاراته هنر دست (ته) است و بنیانگذار آن گیچین فوناکوشی است. ژاپنیها در جنگ دوم جهانی از این رشته در مبارزات تک به تک بهره زیادی بردند. حالا این رشته به المپیک راه یافته است و کشور ما نیز باید خوشحال از ورود کاراته به المپیک باشد. ما تمام سبکهای کاراته را در ایران داریم، اتفاقاً بهترینها را داریم.  همین چند روز پیش در مسابقات جهانی اتریش، سه مدال طلا و سه برنز به دست آوردیم، زمینه رشد آن نیز کاملاً در تمام قشرها و طیفها وجود دارد.  سبکهای شوتوکان ابتدا در ایران خریداران بسیار داشت. فرهاد وارسته، محمدرضا نصرتیان و محمدعلی صنعتکاران را میتوان از بانیان آن در ایران نام برد. شیتوریو، گوجوریو، وادوریو و کان ذن ریو دیگر سبکهای آشنا برای ایرانیان است. در بیست و سومین دوره رقابتهای کاراته قهرمانی جهان در بخش کومیته مردان، که در شهر لنیز اتریش برگزار شد تیم ایران پس از غلبه بر سوئیس، آذربایجان، هلند و فرانسه موفق شد در فینال تیم ژاپن را نیز شکست دهد و قهرمان جهان شود.  ایران دو سال پیش در برمن آلمان نیز این مقام را به دست آورده بود. امیر مهدیزاده و سجاد گنجزاده، خوش درخشیدند و نوید روزهای بهتر را در المپیک دادند. پتانسیل کاراته ما بسیار بالاست و با آمدن این رشته به المپیک ما خوشحالتر از بقیه کشورها به استقبال المپیک میرویم.  سرمایهگذاری روی کاراته چون تکواندو به هرز نمیرود و برای کلیت ورزش ما دستاوردهای خوبی خواهد داشت. وزارت ورزش از همین هفته میتواند برنامههای فدراسیون کاراته را دنبال کند و سرمایهگذاری لازم را انجام دهد تا ثمره آن را در المپیک آینده ببیند. زیربنای کاراته تمام الفبای اخلاق و فرهنگ را داراست و از این نظر کاراته در سمت رعایت مسائل رفتاری و اخلاقی است و برای پرورش نسلهای بعدی روشهای زندگی مناسبی را میآموزد. کاراته را در این مقطع جدی بگیریم.