تيم آرسن تهران كه براي اولين بار ليگ برتر را تجربه ميكرد قبل از هفته هفتم انصراف داد كه تنها مسئله مالي مشكل آن بود. به نحوي كه فرشته بابايي، سرمربي اين تيم ميگويد: «سه ماه هر جا كه فكرش را بكنيد مراجعه كردم ولي خبري از حمايت نبود. هيچكدام از باشگاههاي مردان تمايلي به تيمداري در بخش بانوان نداشتند. فدراسيون هم كه بودجهاي براي حمايت از تيم بانوان ندارد. البته مسئولان فدراسيون در اين باره هم قدم از قدم برنداشتند. تهران به اين بزرگي يعني كسي نبود جلوي انحلال تيم آرسن را بگيرد؟ تيمي كه هزينههايش حتي يكششم قرارداد يك بازيكن ليگ برتري آقايان هم نيست!»
اما دومين تيم تهراني هم استقلال بود كه به دليل مشكلات داخلي منحل شد. وقتي تعدادي از بازيكنان به خاطر نبودن يك شخص در رأس هدايت تيم كنار ميكشند و در واقع دست به اعتصاب ميزنند مدير باشگاه هم به خاطر كم نياوردن دستور انحلال تيم را ميدهد. هر چند هنوز ساير بازيكنان اين تيم اميدوارند افتخاري، مديرعامل باشگاه، تيم را برگرداند و زحمات ساير بازيكناني كه براي تيم زحمت كشيدهاند را ناديده نگيرد.
در همين راستا تماسهاي روزنامه با هاشمي، نايبرئيس بانوان هيأت فوتبال تهران هم راه به جايي نبرد تا عملكرد كمرنگ او بيش از پيش آشكار شود. استاني كه روزگاري در سابقه خود چهار تيم در ليگ برتر داشت.
