وقتی ناصر حجازی سرمربی استقلال بود همه در هیأتمدیره علیه او بودند. وقتی پورحیدری سرمربی بود اکثر قدیمیها با او زاویه داشتند. زمان قلعهنویی و مظلومی و مرفاوی هم شرایط تقریباً همین بود. چه بسیار استقلالیهایی که وقتی در تیم نیستند با گل خوردنهای استقلال به هوا میپرند و شادی میکنند اما در روزنامهها و سایتها طوری وانمود میکنند که انگار از دو آتشههای استقلال هم ناراحتتر هستند!

چند ماه قبل یکی از قدیمیهای استقلال میگفت: «فلان مربی استقلالی وقتی استقلال در دربی گل خورد 3 متر بالا پرید!» صد البته آن مربی همه چیز را تکذیب کرد اما واقعاً  کیست که نداند استقلالیهای قدیمی با هم خوب نیستند؟!

اتفاقات اخیر بازی استقلال و صبا ثابت کرد که منصوریان و مرفاوی هم مثل اسلاف خود با هم خوب نیستند. البته این وسط حساب آنهایی که به دیار باقی شتافتهاند، جداست چون الان همه استقلالیها با غلامحسین مظلومی، ناصر حجازی و منصور پورحیدری خوبند! مشکل اصلی زندهها هستند که همه با هم مشکل دارند وگرنه وقتی کسی دار فانی را وداع میگوید همه با او خوب میشوند!

خدا بیامرز پورحیدری تا زنده بود همه با او زاویه داشتند اما وقتی درگذشت ماجرا 180 درجه عوض شد. همین حکایت را در مورد مرحوم حجازی هم داشتیم و خود او مدام از خیانتها و کمکاریها میگفت. حتی این اواخر بین پسر حجازی و حسن روشن هم اختلاف ایجاد شد و آنها مسائلی را رسانهای کردند که البته کاری به درست و غلطش نداریم اما نشان میداد که حجازی و روشن هم مثل سایر استقلالیهای قدیمی اختلافاتی داشتند.

هواداران استقلال فکر میکردند فقط حجازی و قلعهنویی زاویه دارند اما واقعیت خیلی تلختر از این حرفهاست و البته ریشه در تاریخ دارد. یکی از بازیکنان قدیمی استقلال که نمیخواست نامش فاش شود، میگفت: «از همان زمانی که در استقلال بازی میکردیم و از همان دهه 60 تیم چند دسته بود و تماشاگران هم هر کدام یک گروه را حمایت میکردند. مثلاً ما از کاپیتان تیم بیشتر از سرمربی وقت حرفشنوی داشتیم.»

در تاریخ استقلال بیش از 15 استقلالی به تیم رقیب یعنی پرسپولیس پیوستهاند. یک عده به خاطر پول، یک عده از سر لجبازی و البته عدهای هم به خاطر اینکه از اول پرسپولیسی بودند نه استقلالی! با این حال آنچه بیشتر کمر استقلالیها را شکسته اختلافات داخلی بوده. مثلاً زمان مظلومی یکی از به اصطلاح اسطورههای استقلال مصاحبه کرد و گفت من هیچ دخالتی در بسته شدن استقلال نداشتم و علناً شمشیر را از رو برای مظلومی بست. جالب اینکه مظلومی از ترس هواداران آن اسطوره! مدام از طرف تعریف میکرد تا سکوها را از دست ندهد. الان هم که منصوریان آمده مسائل اینچنینی در استقلال زیاد شده مثلاً خود منصوریان ارتباطش را با رسانهها از دست داده و از طرفی گفته میشود در استقلال همه تصمیمات مهم را یک بازیکن سرشناس میگیرد اینها ابهاماتی است که در استقلال وجود دارد و ذهن هواداران را درگیر میکند. متأسفانه بسیاری از هواداران استقلال به جای اینکه تیمشان را دوست داشته باشند، آدمها، ستارهها و اسطورهها را دوست دارند. این شاید بدترین آفت تاریخ 71 ساله استقلال باشد؛ باشگاهی که با وجود همه این مسائل همچنان با فاصله پرافتخارترین تیم تاریخ ایران در آسیاست و البته تنها تیمی که 7 بار در آسیا روی سکو رفته (2 قهرمانی، 2 نایب قهرمانی و 3 عنوان سومی).