كاراتهكاهای ایران كه دو سال قبل در رقابتهای مالزی با ۱۳ طلا، ۵ نقره و ۶ برنز با اختلاف، عنوان قهرمانی را كسب كرده بودند، در این دوره با یك پله سقوط روی سكوی دوم بایستند. ژاپن با 20 طلا، 3 نقره و 8 برنز روی سكوی قهرمانی ایستاد و اندونزی میزبان هم با 2 طلا، 7 نقره و 12 برنز در خانه سوم جای گرفت.

در روز پایانی این مسابقات كه با حضور كاراتهكاهای ۲۴ كشور آسیایی در شهر ماساكار اندونزی برگزار شد رضا عنایتی با برتری مقابل حریفانی از هنگكنگ، هند، چینتایپه و اردن موفق به كسب مدال طلا شد. علی مسكینی با پیروزی بر نمایندگان عراق و چین، مقابل كاراتهكایی از عربستان نتیجه را واگذار كرد تا در جدول شانس مجدد به میدان برود. در جدول رپه شارژ به دلیل حاضر نشدن حریف نپالی برنده میدان شد و به مدال برنز رسید. امیررضا میرزایی با غلبه بر حریفانی از ماكائو و تاجیكستان در سومین مبارزه مقابل حریف عربستانی متوقف شد و به گروه شانس مجدد مقابل حریف ژاپنی نتیجه را واگذار و بدون مدال از تاتامی آسیا خداحافظی كرد.

به گزارش خبرورزشی در بخش بانوان زهره برزگر با چهار برد پیاپی مقابل حریفانی از اردن، ژاپن، تایلند و فینال چینتایپه به مدال طلا رسید. زهرا برزگر پس از برتری مقابل نمایندگان قزاقستان و هند در دیدار نهایی مقابل حریف ژاپنی پس از تساوی یك- یك در وقت قانونی با رأی داوران درهانتی بازنده شد و مدال نقره را بر گردن آویخت. ملیكا احدی با رأی داوران مقابل حریف ازبكستانی پیروز شد اما در مبارزه دوم مقابل كاراتهكای ژاپنی نتیجه را واگذار كرد و با توجه به راهیابی حریف ژاپنی به فینال، احدی در گروه شانس مجدد نماینده قزاقستان را برد و به مدال برنز قناعت كرد. بهنوش نجفی، كاراتهكای سریلانكا را از پیشرو برداشت و در مبارزه دوم برابر حریفی از ویتنام نتیجه را واگذار كرد. نجفی در گروه شانس مجدد مقابل نماینده تایلند به برتری رسید و مدال برنز را از آن خود كرد و فائزه چیذری با شكست مقابل حریف اماراتی از دور رقابتها كنار رفت.

سمانه خوشقدم، سرمربی امیدها، با تمجید از عملكرد شاگردانش میگوید: «حق دختران كاراتهكا بیش از سه مدال طلا بود اما برگزاری مسابقات بدون سیستم ویدئوچك و اعمال نفوذ بعضی از كشورها در داوریها این حق را از بچههای ما گرفت.» خوشقدم مبارزه در تاتامی قهرمانی آسیا را جنگ نامداران میداند: «در تاتامی اندونزی كاراتهكاهای ما مقابل نامداران جهانی، كاراتهوانها مبارزه كردند و با توجه به تجربیاتی كه داشتند نتیجه گرفتند.» سرمربی امیدها به نداشتن اردوی تداركاتی اشاره میكند: «این تیم نزدیك به سه ماه در اختیار كادر فنی بود و در این مدت نتوانستیم آنها را در یك میدان رسمی محك بزنیم، در حالی كه رقبای ما از مدتها پیش در اردوهای تداركاتی بودند و خود را برای این مسابقات آماده كردند.»