ما که همیشه بازیکنانی مثل کریمی را در بازیهای ملی سوق میدادیم در دل آتش، امروز حتی میترسیم آنها آب را فوت کنند.
دوست داریم علی کریمی همین جا پیش خودمان بماند، بدون این که هیچ حاشیهای تهدیدش کند. دلمان غش میرود برای کریمی، برای اعتبار او، برای هزینههایی که در نتایج فوتبال دامن او را میگیرد. و ما باز میترسیم، دوست نداریم کریمی بیش از این در مربیگری ریسک کند.
چه خودخواه شدهایم!
مگر خونهبهخونه برای آغاز بد تیمی است؟ بدجایی است؟ چی؟ ریسک مربیگری بالاست؟
خب مربیگری یعنی خطر کردن، یعنی ریسک را با جان و دل پذیرفتن! اما ما باز میترسیم؛ از این جلوتر نرو آقای کریمی. سر جایت بایست. لطفاً بیش از این خطر نکن! ما دوست داریم تو را همان علی کریمی همیشه پیروز و محبوب ببینیم.
میبینید چقدر ترسو شدهایم؟
خداداد عزیزی هم که به سیاهجامگان رفت، همین چیزها را برایش نوشتیم! ما اصلاً ترسو بار آمدهایم...
