سرنا ويليامز، پرافتخارترين تنيسباز دنيا، در زمره ورزشكاران تأثيرگذاري است كه نسبت به اتفاقات اجتماعي هيچ وقت بيتفاوت نبوده. او در چند برهه از زندگي حرفهاياش با تبعيض و توهينهاي نژادي مبارزه كرده و همين يكي، دو ماه پيش هم نسبت به خشونت پليسهاي آمريكايي اعتراضش را به صورت علني بروز داد. حالا جديدترين سوژه اجتماعي كه زن شماره يك تنيس دنيا سراغش رفته «تبعيض جنسيتي» در ورزش است. اين ورزشكار آمريكايي مطلبي را به عنوان «نامه سرگشاده» به مجله «پورتر» فرستاده كه در آن نامه نارضايتياش از وضع موجود را اعلام ميكند. اين مجله كه در هر شمارهاش مطلبي از زنان تأثيرگذار دنيا كار ميكند اين بار مطلب سرنا ويليامز را منتشر كرده كه بازتاب زيادي داشته است. البته سرنا، تنيسبازي كه 22 عنوان قهرماني در رقابتهاي گرنداسلم دارد، اين نامه را در اينستاگرامش هم منتشر كرده تا همه مردم دنيا آن را ببينند:
«تقديم به همه زنهاي فوقالعاده كه هدفشان رسيدن به درجات عالي است. وقتي كوچك بودم، يك آرزو داشتم. مطمئناً شما هم داشتيد. البته آرزوي من با آرزويي كه بقيه بچهها داشتند متفاوت بود. آرزويم اين بود كه بهترين بازيكن تنيس دنيا شوم؛ نه اينكه بخواهم بهترين بازيكن «زن» تنيس دنيا شوم. خوششانس بودم كه حمايت خانوادهام را داشتم و آنها تشويقم كردند به آرزويم برسم. فهميدم نبايد بترسم. فهميدم تا چه اندازه جنگيدن براي رسيدن به آرزو اهميت دارد. فهميدم كه مهمتر از هر چيزي اين است كه بايد سقف خواستهها را در نظر داشت. مبارزه من براي تحقق آرزويم وقتي سه سالم بود شروع شد و هرگز هم به پايان نميرسد.
ولي خب، اغلب وقتها، زنها به اندازه كافي براي رسيدن به آرزوهايشان تشويق نميشوند و چه بسا بعضاً آنها را دلسرد هم ميكنند. با اين حال من اميدوارم بتوانيم كنار يكديگر چنين رويهاي را تغيير دهيم. به نظرم كمي بايد صبر و انعطاف در اين راه به خرج داد. از تمام چيزهايي كه مردم در من به عنوان يك نقطه ضعف و اشكال (نژادم و زن بودنم) ميديدند به عنوان يك محرك در راه رسيدن به موفقيتم استفاده كردم. هرگز اجازه ندادم چيزي يا كسي، من و يا پتانسيلم را زير سؤال ببرد. من آيندهام را تحت كنترل داشتم.
بنابراين زماني كه بحث برابري حقوق و دستمزد مردان و زنان مطرح ميشود، ناراحت و سرخورده ميشوم چون ميدانم، مثل همه شما، به اندازه مردها سختي كشيده و از خودگذشتگي داشتهام. هرگز نميخواهم ببينم دخترم بابت كار يكساني كه صورت گرفته از پسرم حقوق كمتري دريافت كند. شما هم چنين چيزي را نميخواهيد.
زنها بايد سدهاي زيادي در راه رسيدن به موفقيت را شكسته و از سر راه بردارند. يكي از آن سدها اين است كه مدام براي خودمان تكرار كنيم مرد نبودنمان نقيصه نيست. مردم به من ميگويند «يكي از بهترين ورزشكاران زن». آيا آنها به لبرون جيمز ميگويند يكي از بهترين ورزشكاران مرد؟ يا به تايگر وودز؟ يا به فدرر؟ چرا نگويند؟
طبيعتاً به اين خاطر كه آنها زن نيستند. نبايد هرگز از كنار اين موضوع رد شويم. هميشه بايد با توجه به موفقيتها و دستاوردهايي كه داشتهايم قضاوت شويم نه به خاطر جنسيتمان. در كنار همه موفقيتهايي كه در زندگيام به دست آوردهام، بايد قدردان تجربياتي باشم كه در زير و بمهاي كار به دست آوردهام. اميدوارم داستان من و داستان شما، الگويي براي زنان جواني باشد كه رسيدن به درجات عالي را هدف رفتهاند؛ الگويي براي آنها باشد تا در راه رسيدن به آرزويشان بدون لغزش گام بردارند. ما بايد به راهمان كه رسيدن به قلههاي رفيع و ستارههاست ادامه دهيم. با ترسيم چنين اهدافي، زنان نسل آينده را به اين موضوع عادت ميدهيم كه مثل ما براي رسيدن به آرزوهايشان قوي باشند.»
