در این راستا فوتبالیستهای مشمول نیز مانند سایر جوانان به این دوران که میرسند با تغییر روند عادی برنامههایشان مجبور میشوند به ازای زمان دوره ضرورت در تیمهایی که به اصطلاح نظامی هستند بازی کنند. گاهی آنقدر این مسئله برای فوتبالیستها ناخوشایند است که دست به اقدامات غیرمنطقی و حتی غیرقانونی میزنند مثل آنچه چند سال قبل در ارتباط با کارتهای جعلی آنها شنیدیم و یا اتفاقاتی مثل فرار از خدمت پولادی که علاوه بر زیان رساندن به خودش، تیم ملی را از حضور یک بازیکن که نظیرش کم داریم محروم کرد. هر چند حالا خوشبختانه با هوشمند شدن کارتها امکان جعل آن از بین رفته اما کماکان بازیکنان زیادی در گیر و دار حضور یا عدم حضور در تیمهای نظامی هستند. ممکن است برخی فوتبالیستهای جوان چند سالی به بهانههای مختلف از جمله دانشجو بودن حضور در این تیمها را به تعویق بیندازند ولی در اصل مسئله نمیتوانند تغییری ایجاد کنند. در حال حاضر چند تیم معدود که شاخصترین آنها تراکتور است میتوانند بازیکن سرباز حرفهای جذب کنند. این امر سبب میشود همواره عده زیادی از بازیکنان که برخی از آنها در تیمهایشان ستاره هستند به این تیم وارد شده و یا در آستانه حضور باشند (مثل عالیشاه و نوراللهی) اما سؤال اینجاست که چرا فقط باید تعداد معدودی از تیمها از سربازها منتفع شوند؟ میتوان با اعمال قانونی که در همین ارتباط در بسیاری از سازمانها مرسوم است تیمهای غیرنظامی ولی دولتی را نیز بهرهمند کرد. مگر در حال حاضر بسیاری از وزارتخانهها و نهادهای دولتی و عمومی مثل شهرداریها از سربازان امریه با قوانین و حقوق خاص سربازی بهرهمند نیستند؟ پس چرا فوتبالیستها نتوانند به عنوان امریه سربازی و با دریافتی مطابق سربازها در تیمهای دولتی بازی کنند؟ به عنوان مثال بازیکنان سرخابی امریه خدمت در وزارت ورزش و جوانان دریافت کنند و با همان قانون در تیمهای استقلال و پرسپولیس که متعلق به وزارت ورزش هستند دوران خدمت خود را سپری کنند. با این اقدام هم از دغدغه فوتبالیستهای حرفهای جوان کاسته میشود و هم عدالت رعایت میگردد و تیمهای بیشتری (مثل فولاد، ذوبآهن، نفت و بقیه دولتیها) میتوانند بازیکن سرباز جذب کنند. آیا تحقق این امر ممکن است؟