استقلال - تراکتور، مثل پرسپولیس - تراکتور و حتی پرسپولیس - سپاهان دیداری است که حساسیت و اهمیت آن به دربی سرخابی پهلو میزند و گاهی اوقات حتی از لحاظ جذابیت، دستبالا را میگیرد. بهخصوص فردا که یک طرف امیر قلعهنویی است و انگیزههای شخصی و تیمش و یک طرف دیگر علیرضا منصوریان و سیدمهدی رحمتی که درست مثل سرمربی تراکتورسازی، برای این بازی جدا از انگیزههای تیمی، بهانههای شخصی دارند.
این بازی برای پر کردن گنجایش استادیوم آزادی همه چیز دارد، از بازیکنانی که داخل زمین به مصاف هم میروند تا مردانی که بیرون زمین با هم تقابل تاکتیکی دارند و باید تمام داشتهها و اندوختههایشان را به کار بگیرند تا از این میدان برنده بیرون بیایند. حیف است این همه انگیزه صرف سکوهای خالی شود. این بازی را باید به چشم دربی و حتی یک ابردربی دید. بازی فردای استقلال- تراکتور از آن دست بازیهایی است که میتواند هیجان را به فوتبال برگرداند و لیگ را از این که هست، به مراتب جذابتر کند.
آنهایی که دلیلشان برای نرفتن به ورزشگاه، از سکه افتادن فوتبال و کم هیجان شدن بازیهاست، اگر واقعاً هیجان میخواهند، فردا برای روز تعطیلشان طوری برنامهریزی کنند که تماشای این بازی را از دست ندهند.
