آیا باشگاههای اروپایی هم بودجه خود را با قرارداد مسی و رونالدو مقایسه میکنند تا بهانهگیری کنند؟! تیمهای ایرانی امسال باید در آسیا موفق شوند و حداقل یکی از آنها به فینال برسد. این بهانههای نخنما شده هم که فلان تیم عربی کلی هزینه میکند به درد روزهای بعد از باخت میخورد. لطفاً اگر قرار است از الان دستها را به علامت تسلیم بالا ببرید، لااقل تکلیف خود را با هواداران باشگاهتان یکسره کنید.
دیروز خبر آمد که مصطفی دنیزلی بخشی از مبلغ قراردادش با گالاتاسرای در سال 2015 را به این باشگاه برگردانده است. او گفته: «من 4 ماه کار کردم ولی احساس میکنم این پول به پیشرفت گالاتاسرای کمک میکند و من آن را به باشگاه برگرداندم.»
جالب اینجاست که دنیزلی پس از 3، 4 ماه به دلیل کسب نتایج ضعیف از گالاتاسرای استعفا داد و حالا با پس دادن پول خود دست به یک حرکت عجیب زد. در ایران اما معمولاً مربیان طلبکارند. یعنی کلی پول میگیرند و قسمت زیادی از پول خود را هم نمیگیرند. مشابه کار دنیزلی که اساساً در تاریخ فوتبال ما بیسابقه است اما مربیان ایرانی (نه همه) معمولاً وقتی وسط کار میآیند و نتیجه نمیگیرند، میگویند ما که تیم را نبسته بودیم. اگر وسط کار برکنار شوند، میگویند به ما فرصت ندادند. بعضیها هم زورکی میمانند تا همه پول خود را بگیرند! حالا بماند که معمولاً مدیران باشگاهها بیشتر از آنها مقصرند و کمتر از آنها برکنار میشوند و استعفا میدهند.
