در نشست هفته گذشته هیأت رئیسه اتحادیه جهانی كشتی در شهر بوداپست مجارستان، طرح ارائه شده رسول خادم نماینده ایران برای برگزاری مشترك مسابقات بینالمللی به تصویب رسید. بنا بر اعلام فدراسیون كشتی، طرح برگزاری مشترك رویدادهای بینالمللی كشتی به صورت مشاركتی میان كشورهای متقاضی را ارائه و با تأیید تمام اعضای هیأت رئیسه اتحادیه جهانی كشتی، این طرح اجرایی شد. از بخشها و قسمتهایی كه در این طرح مورد توجه قرار گرفته و لحاظ شده، میتوان به برگزاری مسابقات بینالمللی به صورت مشاركتی میان 2 یا 3 كشور اشاره كرد. امضای تفاهمنامه با تقسیم مسئولیتها به صورت شفاف، انجام هماهنگی و تشكیل كمیته اجرایی مشترك میان كشورهای مشاركت كننده، استفاده از ظرفیتهای تبلیغات محیطی با نسبت مشخص شده در تفاهمنامه، اعلام اسامی كشورهای مشاركتكننده در تقویم اتحادیه جهانی و ارسال یك نسخه از تفاهمنامه به اتحادیه جهانی كشتی و معرفی اتحادیه جهانی كشتی به عنوان مرجع حل اختلاف در صورت بروز مشكل، از دیگر مباحث تكمیلی در مصوبه نشست اخیر هیأت رئیسه اتحادیه جهانی كشتی است.

به گزارش خبرورزشی با توجه به تصویب پیشنهاد رسول خادم رئیس فدراسیون كشتی ایران از سوی اتحادیه جهانی، اگر تا به حال فدراسیون كشتی ایران هزینههای تأمین جوایز نقدی 100 هزار دلاری به اوكراین و مجارستان را بدون مصوبه هیأت رئیسه اتحادیه جهانی كشتی بر عهده گرفته و پرداخت میكرد (هر چند عدهای از دوستان، یاران و همكاران فدراسیون در داخل كشور مدعی هستند، هنوز هیچ سندی برای پرداخت این هزینهها ندیدهاند!) از این به بعد، پرداخت و تأمین هزینههای جوایز نقدی مسابقات به میزبانی كشورهای دیگر از سوی ایران، با توجیه و بهانه انجام مصوبه اتحادیه جهانی كشتی، به عنوان میزبانی مشترك، انجام میشود! اگر تا به حال مدعی بودیم كه برای حفظ و بقای كشتی در بازیهای المپیك، هزینه جوایز نقدی 100 هزار دلاری در جام باشگاههای جهان را پرداخت میكنیم! از این به بعد ادعا خواهیم كرد كه برای انجام مصوبه هیأت رئیسه اتحادیه جهانی كشتی به منظورِ میزبانی و برگزاری مسابقات بینالمللی مشترك، باید این هزینهها را متقبل و متحمل شویم! اینكه چرا رسول خادم و فدراسیون كشتی ایران، بیشتر از نناد لالوویچ و اتحادیه جهانی كشتی برای بقای كشتی در المپیك یا برگزاری مسابقات بینالمللی با میزبانی مشترك تلاش و پیگیری میكنند، از آن دسته سؤالهایی است كه حتی دریافت جواب و پاسخ، باز هم تأثیری در كاستن از نگرانی ناشی از پرداخت هزینههای نقدی و دلاری ندارد.