در حال حاضر دو برنامه misstion و vision تحت عنوان نگاه و چشمانداز در مأموریتها و برنامهریزیها مورد استفاده اغلب کشورهای پیشرفته است که با اتکا به آنها برای رسیدن به اهداف کوتاه یا میانمدت برنامهریزی میکنند. بدون تعارف باید اعتراف کرد همواره در کشورمان در اجرای برنامهها دچار مشکل هستیم و اگر برنامهای بلندمدتتر باشد ضریب بروز این مشکلات بیشتر و بیشتر هم خواهد شد. به تازگی مقرر شده تیم جوانان ایران بعد از حضور در جام جهانی 2017 راهی بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا شده و بعد هم برای المپیک 2020 توکیو راهی مقدماتی 2019 گردد. این خیلی خوب است ولی این قبیل برنامهها در کشور ما فقط هنگام نوشته شدن روی کاغذ آسان به نظر میرسد. اصلی که سبب میشود تقریباً همه این برنامهها به سرانجام نرسند همان نتیجهگرا بودن مسئولان و مربیان در امور اینچنینی است. به اعتقاد من بهتر است فعلاً درباره اینکه این تیم پس از جام جهانی راهی بازیهای آسیایی 2018 شود هیچ حرفی نزنیم. بله! خیلی خوب است که تیمها در چارچوب یک برنامهریزی بلندمدت کار را به شکل سیستماتیک استارت زده و رفته رفته در قالب آن موضوع جا افتاده و در نهایت یک تیم باتجربه و هماهنگ به یک تورنمنت اعزام شود ولی میبینیم که اینگونه نبوده و نیست. به اعتقاد من باید صبر کرد و دید این تیم در جام جهانی 2017 جوانان چه نتیجهای کسب میکند. قطعاً نتیجهای که این تیم در آن تورنمنت کسب خواهد کرد نقش مهمی در ادامه فعالیت کادر فنی، بازیکنان و تصمیمگیرندگان فدراسیون خواهد داشت. بسیاری از برنامهها در فدراسیون فوتبال در حد برنامه روی کاغذ باقی مانده و هرگز اجرایی نشده است. متأسفانه در فوتبال ما بازیکنان درست در سن 22 یا 23 سالگی به سطح اول آن معرفی میشوند و این خیلی دیر است ولی اگر کارگروهی متشکل از افراد متخصص تشکیل شود که بازیکنان را از سن پایین تحت نظر بگیرند و استمرار درستی در روند سازندگیشان داشته باشند در نهایت فوتبالیستهای خوبی هم در تیمهای پایه ایران ظهور خواهند کرد. با این همه باز هم تأکید میکنم در راه پیش رو برای تیم جوانان باید منتظر نتایج این تیم در جام جهانی کرهجنوبی ماند. نتیجه تیم جوانان در کره، آینده این تیم را تعیین خواهد کرد. سابقه داشته که نتایج بد تیمها در چنین تورنمنتهایی کل تیم را از هم پاشیده است.