حسرت 20 و چند ساله (بیست و چند سال قهرمان باشگاههای آسیا نشدن) پایان خواهد پذیرفت یا ادامه خواهد یافت؟ رابطه لیگ برتر ایران با مسابقههای لیگ باشگاههای آسیا از چه تعریفی برخوردار خواهد شد؟ مثبت و مؤثر و بالادستی یا منفی و تأثیرپذیر و فرودستانه؟
دورنمای کار امیدآفرین است! مقدمات امر، از امید و آرزو هم بیشتر، «توقعآفرینی» میکنند! این توقع و این طلب که امسال باید اتفاقی رخ بدهد! این انتظار که امسال باید دستی بالا کرد و نمایشی متفاوت ارائه داد!
چرا به این توقع، چگونه به این طلب رسیدهایم؟ ریشه این بیشخواهی از کجا و در کجا آب میخورد؟ کدام عامل و کدام علت انتظارات را بالا برده است؟ دلیل این خودباوری و این خودآمادهبینی چیست؟ چرا امسال میخواهیم؟
مزرع سبز فلک دیدهایم و داس مه نو! در این دیدن، دیدنیهای نو و تازه فراوانی یافتهایم! دیدنیهای ستودنی! دیدنیهای خوشایند! نشانههای پیشرفت! نشانههای تغییر! علامتهای خواستن! علائم به بار نشستن خواستههای واقعی! علائم دور شدن از وادی خودکوچکبینی و خودکوچکانگاری!
قدم اول در این راهپیمایی مبارک که مستدام و پردوام باد را پرسپولیس برداشت! قدم دوم را ذوبآهن برمیدارد که به خوبی در حال نمایندگی کردن نسل نو و فهم نو و مدیریت روزآمد در فوتبال و پایبندی به اصل علممحوری و تجربهباوری است!
پرسپولیس و ذوبآهن قدم در راه بیبازگشت متفاوت شدن گذاردهاند! راهی که فولاد خوزستان هم دانسته و خواسته پای در آن گذارده! راهی که تراکتورسازی هم ترجیحش داده و نفت تهران با علی دایی ارادهگرایانه دنبال همین طریق است! تمام دعوای استقلال و استقلالیها، تمام دعوای استقلال و نااستقلالیها هم- که از تعدادشان کم هم نمیشود- بر سر همین نکته است: شدن به جای بودن! بهتر شدن به جای خوب بودن! تیمی در خور سزاواریاش بودن! همیشه مثل هفته چهاردهم لیگ بودن! همیشه مثل بازی با پدیده بازی کردن !
مسئله پیچیده و غامض نیست! مسئله لاینحل و حتی دشوار هم نیست! فوتبال ایران در لیگ آسیا «چند مرده حلاج است؟»
دلایل متعددی داریم برای اینکه خوشبین باشیم! علتهای بسیاری را یافتهایم که وادارمان میکند تا خوببین باشیم! تا دیدههای خود را به بد دیدن نیالاییم! یک علت، خود پرسپولیس! بازی پرسپولیس! فهم و درک حرکتی پرسپولیس که هنوز گرفتار «اتوماتیسم» گلنزنی است! خودکاری و سرخود بودن در هدر دادن فرصتهای گل!
برانکو اگر بر این یک عیب- یک عیب آخر که هنوز برطرف نشده- غلبه کند، پرسپولیس کار کارستانی را هم انجام داده و همانی میشود که باید باشد! حتی با وجود منفیبافیهای خط هافبک! علت دوم جهش آسیایی لیگ برتر و امیدواری به توفیق در لیگ آسیا، نمایش و اقتداری است که در بازیهای ذوبآهن تبدیل شده است به شناسه و شناسنامه این تیم! تیمی که از همه چیز و از هر چیز به اندازه کافی و لازم دارد! تیمی که با پرسپولیس افق نوتری را به روی فوتبال ما باز میکند! بلکه باز کرده است!
***
نوبت درخشش آسیایی فوتبال ایران فرارسیده است!
