دوستان ما، در قبال بازیها و نتایج تیم، اگر حرفی- اگر حرف حسابی و حرف مفیدی- ندارند سکوت کنند!
این چنین است شاید، که در قبال آخرین «اسکاندال» و جنجال پرغوغا، شاهد بیحرفی همه کسانی هستند که بیعملی را هم به سکوتشان اضافه کردهاند! آیا رسم مدیریت نوین این است؟ آیا چشمها را باید بست؟ آیا هیچ ندیدن را باید ترجیح داد؟ و هیچ دم نزدن را هم!
آیا ماجرای اخیر را میتوان و باید شامل قانون «مرور زمان» کرد؟ آیا اصل این نیز بگذرد، در این دعوا و در ضرب و جرح اخیر هم کاربرد دارد؟ ترسمان از این است که عادتسازی و عادت کردن و کنار آمدن، باز هم غالب شود!
ترسمان باید از این باشد که قبح عمل بریزد و بیعملی به واکنش مقبول بدل شود و آن شود که نباید و آن شود که شده است! هیچ حریمی مصون نماند! هیچ حرمتی هم محترم نباشد!
روزی که از مدیر «مدبری» درباره بساط املتپزی و سفره املتخوران در کنار تمرین سؤال شد؛ برای این بود که کار به «کتکدرمانی» و شیوه مشت و لگد نرسد! پاسخ «شوخ و شنگ» آن روز، به حق تأدیب امروزی منجر شد، در حالی که با گفتاری سنجیده و به موقع، بساط این خودسریها برچیده میشد و کار به اینجا نمیرسید و سخنان تند فرهاد مجیدی در قبح هر آنچه گذشت ضرورت پیدا نمیکرد و موضعگیری او، دلهای بسیاری را خنک نمیکرد!
خیلی زود، به یاد حرفهای منصوریان میافتیم که از ورود مردان بالادستی استقلال، به جزئیات کلافه بود و دلخور بود! حالا همان جزئینگری؛ حالا همان آسانگیری؛ حالا همان مداخلههای نابجا و جدلی، که ماجراهای درون خانوادگی استقلال را بر سر هر کوچه و بازاری میبرد، بلای جان استقلال شده است! تیمی که هر چه جوانتر میشود، دیدنیتر هم بازی میکند! تیمی که هرچه جوانتر میشود؛ بازیهای تاکتیکیتری انجام میدهد!
استقلال که دیروز در جام حذفی جنگی داشت تمامعیار، در لیگ آسیا هم کاری بر عهده دارد که سخت «سخت» است! برای انجام درست و حسابی این مأموریت آسیایی، استقلال باید از «شر» یک سری از دوستان بدتر از دشمن- که منصوریان خود بهتر از هر کس میشناسدشان- راحت شود! از شر زیربینیهای بیمارگونه! از شر اندکفهمیهای دردسرآفرین! از شر دخالتهای نابجا! از شر رفاقتهای «خالهخرس»ها! از شر کتکدرمانی!
بازی با السد قطر، خود یک نبرد اساسی را میطلبد! غلبه بر السد، با زحمتآفرینیهای رایج، با خط و نشان کشیدنهای نابجا، با ایجاد «هول و ولا» در دل همه ممکن نمیشود!
استقلال به جمعیت خاطر، به امنیت خاطر، به حواس جمع، به حداکثر تمرکز، به خوشحالی و به شادی درونی نیاز دارد! استقلال محتاج خودش است و نه هیچ کس دیگر! استقلال را، خودباوری واقعی به اوج میرساند! احتیاج این تیم را، الان، منصوریان برمیآورد و نه اطرافیان! کاری نکنید که پشیمانی به بار آورید! کاری نکنید که با افسوس، پشت دست خود را بگزید!
بهترین کمک شما، بستن زبانها و ایجاد محیط امن است!
