به گزارش روزنامه خبرورزشی، رسانههاي ورزشي اسپانيا در گزارشي اعلام كردند كه «يراي آلوارس» بازيكن اتلتيك بيلبائو هفته آينده به خاطر تشخيص بيماري سرطان پروستات زير تيغ جراحي خواهد رفت تا تومور موجود را بردارد. بدين ترتيب ميتوان نام او را به ليست بلندبالاي ورزشكاراني كه با اين بيماري سخت مبارزه كردهاند، اضافه نمود.

خوسه فرانسيسكو مولينا

دروازهبان اسپانيايي كه در تيمهايي مثل والنسيا، اتلتيكو و دپورتيوو لاكرونيا بازي كرده، در سال 2002 و وقتي در لاكرونيا بود، اعلام كرد كه به سرطان پروستات مبتلا شده و مجبور است موقتاً فوتبال را كنار بگذارد. 10 ماه بعد او اعلام كرد كه بر بيمارياش غلبه كرده و به دروازه دپورتيوو بازگشت.

مونو بورگس

يكي از باتجربهترين دروازهبانان تاريخ لاليگا، بورگس بود كه مدتي با بيماري سرطان كليه دست و پنجه نرم كرده. خودش معتقد است كه به خاطر مصرف دخانيات گرفتار چنين دردسري شده چرا كه از سنين خيلي كمي سيگار ميكشيده. او هم بر اين بيماري غلبه كرد و دوباره به زمين چمن بازگشت. بورگس حالا دستيار سيمئونه در اتلتيكومادريد است.

لوبوسلاو پنف

او در فصل 1994-1993 براي والنسيا بازي ميكرد و براي غلبه بر سرطان پروستات براي يك سال فوتبال را كنار گذاشت. او شانس حضور در جامجهاني 1994 آمريكا را از دست داد ولي خوشبختانه اين مهاجم بلغارستاني توانست سلامتش را به دست آورده و به زمين چمن بازگردد. در سال 1995 او به اتلتيكو پيوست و با اين تيم قهرماني دوگانه دلنشيني را فتح كرد.

سرخيو آراگونس

او دو بار با بيماري سرطان روبهرو شد. يك بار در سال 2005 و بار دوم، دو سال بعد از آن. مورد او هم مشابه مولينا و پنف بود. او جلسات سنگين شيميدرماني را سپري كرد و خوشبختانه همين حالا هم در سن 39 سالگي از فوتبال لذت ميبرد.

ابه ساند

مليپوش دانماركي بلافاصله بعد از حضور در جامجهاني 1998 فرانسه متوجه ابتلايش به سرطان پروستات شد. پيشبيني ميشد او زودتر از موعد از فوتبال خداحافظي كند ولي اينطور نشد و او بعد از عمل جراحي و بهبود سريع به ميادين ورزشي بازگشت.

لانس آرمسترانگ

او بيشك الگوي بزرگي در غلبه بر اين بيماري است. اين دوچرخهسوار آمريكايي در سن 25 سالگي به سرطان پروستات مبتلا شد و در عين حال سلولهاي سرطاني به ريه و مغز او نيز نفوذ كرده بودند. قبل از آن او در المپيكهاي سالهاي 1992 و1996 نيز شركت كرده بود. آرمسترانگ بلافاصله بستري شد و مورد شيميدرماني قرار گرفت. پزشكان به شدت نگران آن بودند كه او جانش را از دست بدهد چون بيمارياش به شدت پيش رفته بود ولي آرمسترانگ با سرطان جنگيد و به زندگي برگشت.

داويد كانيادا

دوچرخهسوار اسپانيايي هم در سال 2008 به خاطر ابتلا به سرطان پوست مدتي ورزش را كنار گذاشت و يك فصل از مسابقات به دور ماند و بعد بهبود يافت. در سال 2010 اعلام كرد كه دوچرخهسواري حرفهاي را كنار گذاشته ولي در آن زمان او بيماري سرطان را هم پشت سر گذاشته بود.

تانيوويچ

سرمربي اسبق تيم ملي بسكتبال تركيه و باشگاه فنرباغچه در اواخر سال 2010 متوجه شد كه دچار سرطان روده شده است و به همين خاطر اجباراً براي مدتي از دنياي ورزش كنار رفت اما در زمان اعلام بيمارياش، تاريخ بازگشتش به ميادين را هم اعلام كرد. بودگان تانيوويچ يكي از مربيان بزرگ اروپايي است و تمام تلاشش در مبارزه با سرطان را به كار گرفت تا به حرفه مورد علاقهاش بازگردد.

آرين روبن

ستاره هلندي فوتبال هم از نزديك طعم تلخ اين بيماري را چشيده. او در سن 20 سالگي و وقتي در چلسي بازي ميكرد، فهميد كه سرطان پروستات دارد. روبن در اينباره گفت: «ديگر فوتبال اهميتش را از دست داد.» مدتي بعد بيماري سرطان او دوباره عود كرد چرا كه كاملاً درمان نشده بود ولي حالا او سالهاست از چنگ سرطان رسته و زندگي عادياش را دنبال ميكند.

خوناس گوتيرس

بازيكن اسبق نيوكاسل و تيم ملي آرژانتين در سال 2013 متوجه ابتلا به سرطان پروستات شد. بعد از يك سال درمان، او به ميادين بازگشت و گل سرنوشتساز نيوكاسل كه منجر به بقاي اين تيم در رقابتهاي ليگ برتر شد را به ثمر رساند.

كارلوس روا

دروازهبان ثابت تيم ملي آرژانتين در جامجهاني 1998 در سال 2004 و در حالي كه بازيكن آلباسهته بود، متوجه شد كه به سرطان پروستات مبتلاست اما او نيز توانست از چنگ سرطان فرار كند.