هیجانی كه در پایان بازی سپاهان - نفت وجود داشت در بازی دیروز ذوبآهن و تراكتورسازی هم تكرار شد و در نهایت تیمهای علی دایی و قلعهنویی با حذف اصفهانیها به فینال رسیدند. در این دو بازی شاهد انواع و اقسام تاكتیكها، صحنههای جذاب، موقعیت گلهای خوب و البته گلهای دیدنی بودیم. مثلاً گلهای احسان پهلوان و محمد نوری كه یكی از دیگری قشنگتر بود. در بازی دیروز ذوبآهن حتی 10 نفره فوتبال بسیار خوب و جذابی ارائه كرد و تراكتورسازی هم دو بار به بازی برگشت. در واقع هم ذوبآهن از نظر فوتبالی نمره قبولی گرفت و هم تراكتورسازی تا نمرات مثبتی در كارنامه مربیان آنها ثبت شود.

فوتبال در دل خود جذابیتهای بسیاری دارد اما معمولاً ما بدیهایش را میبینیم. شما اگر لیگ انگلیس را دنبال كنید میبینید كه حتی بازی تیمهای نوزدهم و بیستم جدول هم سرشار از جذابیت، هیجان و صحنههای دیدنی است. در ایران هم كمكم به این سمت میرویم و دو بازی نیمهنهایی جام حذفی نشان داد كه فوتبال باشگاهی ما نسبت به سنوات گذشته پیشرفتهای محسوسی داشته. همین ذوبآهن زمانی یك تیم كاملاً تدافعی بود یا تراكتورسازی اینقدر هجومی بازی نمیكرد اما تراكتوریها حتی بیرون از تبریز هم گلهای زیادی میزنند. در لیگ تیمهای خوب دیگری نظیر پدیده، گسترش، استقلال خوزستان و... داریم. تیمهایی كه میتواند تعدادشان بیشتر هم شود تا تماشاگر ایرانی با ورزشگاهها آشتی كند. مردم اگر بدانند تیمها «فوتبال» بازی میكنند مسلماً مثل بازی سپاهان - نفت یا بازی پرسپولیس - سیاهجامگان حضور گستردهای در ورزشگاهها خواهند داشت اما اگر بازیها كسلكننده باشد و نتایج صفر - صفر؛ مسلماً همین تماشاگر فعلی را هم از دست خواهیم داد.