دریچههای فدراسیون را روی پچپچ کردنهای چند شبهوالیبالشناس ببندید و از مسیر واقعی خارج نشوید. توهم نزنیم و در رؤیاها سیر نکنیم که والیبال ما حالا حاکم مطلق جهان است و این مربیان در قالب سلیقه ما نیستند و با این رؤیاپردازی به آنجا برسیم که دست دراز کنیم سوی یکی از مربیان وطنی. فدراسیون والیبال بر اساس واقعیتهای موجود والیبال ایران و اتصالهای بینالمللی آن فکر کند و زودتر برای تعیین سرمربی تیم ملی تصمیم بگیرد. هرچه تردید داشته باشید و تصمیم نگیرید، شرایط شاید بدتر و غمانگیزتر شود. استویچف چه شد؟ رفت، به همان دلیلی که روشن است. والیبال ما گزینه اول اینگونه مربیان نیست، ولاسکو، گربیچ، بروتو و کولاکوویچ هم به ایران نمیآیند. فدراسیون والیبال ما در تصمیمگیری خود تأخیر دارد، سرعت عمل وجود ندارد و هنوز ابهاماتی باقی است تا تیم ملی والیبال ما صاحب مربی شود. اگر همه به اتفاق خاویر وبر را تأیید میکنند، چرا نه؟ اما او هم بنا به دلایلی به تیم ملی والیبال ما نخواهد آمد. سراغ مائورو بروتو بروید که کولهباری از تجربه در تیمهای تورینو ایتالیا، پیاچنزا، لوبه بانک، فنلاند، پاناتینایکوس یونان و تیم ملی ایتالیا دارد. او را دودستی بچسبید و از دست ندهید که فردا خیلی دیر است. کولاکوویچ صرب هم حاضر است، میانه ما  نیز با مربیان صرب خیلی خوب است. کیاچ، گائیچ و کواچ برای ما مفید بودند اما کولاکوویچ سخت به ایران بیاید، او گزینه خوبی است. او را از دست ندهید. زمان را از دست ندهید و بهترین گزینه را در بهترین زمان انتخاب کنید. هرچه زمان به جلو برود، موقعیت جذب این مربیان دشوارتر خواهد شد. نگاهتان را از روسیه نیز دور نکنید، آنها در این زمینه بهترینها را دارند.