اما چگونه و با چه شیوهای؟ اداره رشتهای که قهرمان جهان میشود و سه طلای المپیکی را به چنگ میآورد، در شرایط امروزی آسان نخواهد بود. علی اشکانی مربی قابل اعتنا و باتجربهای است اما ادامه راه غولی به نام کشتی فرنگی برای او کاری ساده نخواهد بود. هر مربی دیگری هم بیاوریم، با محمد بنا در یک کفه برابر قرار نمیگیرد. محمد بنا یک مربی استثنایی در کشتی فرنگی ایران و جهان است. برای جانشینی او بدین سادگی اتفاقی نخواهد افتاد. شاید سالها طول بکشد تا محمد بنای دیگری طلوع کند و حمید سوریانی از دل تاریخ ورزش ایران بیرون بیاید. میگویند کشتی توفانزده کشتی فرنگی، اما حقیقتاً اینگونه نیست، توفانی در کار نیست بلکه خلأ محمد بنا و کشتیگیران استثنایی اوست که در نبودش شرایط را برای بقیه سخت کرده است. شورا و کمیته فنی کشتی فرنگی نیز کار خود را خوب انجام میدهند اما آنها نیز بحران این مقطع را درک نمیکنند. کشتی فرنگی به این راحتی سرپا نمیشود و تنها زمان نیاز دارد تا یکی چون بنا پیدا شود. فشار بر علی اشکانی هیچ مشکلی را حل نمیکند و کلاً فضا و فشار سنگینی بر فرنگی غالب است که برداشتن آن آسان نیست. حمایت شورای فنی از علی اشکانی باید ادامه داشته باشد، لااقل تا بازیهای آسیایی 2018 به اشکانی فرصت بدهیم تا اساس تیم خود را پیریزی کند. ناکامی دو ملیپوش ما در رقابتهای غیرالمپیکی، نشانه ضعف اشکانی نیست. شاید جام جهانی 2017 در ایران فرصت تعویض شرایط برای اشکانی باشد اما این مسابقات نیز جواب مثبتی به کشتی فرنگی نخواهد داد. فلسفه شرایط تاریخی این رشته را درک کنید و بدون احساسی شدن با منطق داشتههای فعلی از اشکانی درخواست پیروزی کنید و نتیجه بخواهید.