نظرسنجی

ارزیابی شما از تغییراتی که تاکنون قلعه‌نویی در سیستم تیم ملی داده؟
۰
پنجشنبه ۱۶ دی ۱۳۹۵ - ۱۱:۳۵
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

با توجه به اينكه تجربه لب خط ايستادن را دارم، مي‌دانم گاهي لازم است با بازيكن درون زمين حرف زده شود.

فوتبالیستهای ایرانی تمركز لازم در میدان مسابقه را ندارند و گاهی لازم میشود نكات تاكتیكی كه در تمرینات قبل از بازی با آنها تمرین كردهاند را دوباره در خلال بازی یادآوری كنید. بازیكنان ایرانی اغلب از پایه در آكادمیهای فوتبال كار نكردهاند و به نوعی بازیكنان ذاتی و بااستعداد فوتبالی به شمار میروند، از این رو میطلبد لب خط با آنها حرف زده شود. گاهی همین فریادها و هشدارها باعث میشود بازیكن هوشیارتر شود. تعدادی از مربیان با این روش قصد دارند ضمن راهنمایی كردن بازیكنان خود با هیاهو و سر و صدای لب خط، داور را هم تحت تأثیر قرار بدهند. این روش البته سه نتیجه متفاوت میتواند داشته باشد. در پارهای موارد دیده شده مربی با سر و صدا ایجاد كردن لب خط میتواند روی تصمیمات داور تأثیرگذار شود. گاهی این فریادها و حركات لب خط، تمركز تیم حریف را از بین میبرد و بازیكنان رقیب نمیدانند به بازی توجه كنند یا مربی حریف اما این اتفاق وجه سومی هم دارد و آن تأثیر منفی روی بازیكنان خودی است. اینكه فریادهای مكرر مربی بر سر بازیكنانش در قبال بیتوجهی به دستورات تاكتیكی، سبب میشود اندك تمركز آنها هم از بین رفته و شرایط به شدت به ضرر تیم تحت امر مربی تغییر یابد. این بدترین حالت ممكن است كه میتواند برای یك مربی به وجود بیاید. در موارد اینچنینی بیشتر از هر نمونه مشابهی، میتوان به اعتراض مربیان به قضاوت داوران اشاره كرد. مربی باید بداند وقتی سوتی زده شد، دیگر برنمیگردد و هیچ مرجعی نمیتواند تصمیم داور را تغییر بدهد پس داد و بیداد كردن فایدهای ندارد چون تنها باعث محرومیت و جریمه مربی میشود. شاید اعتراض بعد از بازی بهترین روش برای رویارویی با این مشكل باشد هرچند كه در پارهای موارد واقعاً باید به مربی حق داد. مربی كه یك فصل با تیمش كار كرده و در نهایت با یك تصمیم كاملاً اشتباه داور همه زحماتش را بر باد رفته میبیند، اگر آرامترین مربی هم باشد از كوره درمیرود. نمونهاش مجید جلالی یا یحیی گلمحمدی هستند كه در همین یكی، دو فصل اخیر پس از بروز برخی اشتباهات داوری برای تیمشان برخلاف انتظاری كه از شخصیت آنها داریم، رفتاری غیرطبیعی انجام دادند و به تصمیمات داور اعتراض كردند. یادمان هست گلمحمدی در تبریز چطور كاپشنش را بر زمین كوبید و آن را با لگد شوت كرد. برخی مربیان هم هستند كه لب خط دنبال شو اجرا كردن هستند. نه كار تاكتیكی میكنند و نه روی اعصاب داور هستند و فقط در آن كنار با ایجاد هیاهو و حركاتی با دست و صورت دنبال جلب توجهند كه این بخش از كار در هیچیك از قالبهای مربیگری نمیگنجد. مربی یا باید با لب خط ایستادن و فریاد زدن، یا به تیمش دستورات تاكتیكی بدهد یا روی تصمیمات داوری تأثیرگذار باشد كه این هیچیك از این دو حالت را در بر نمیگیرد. گرچه در قاموس فوتبال هیچكدام از این رفتارها پسندیده و فیرپلی نیست و مربی باید آرامش خود را حفظ كرده و دنبال موفقیت تیمش باشد و در مواقع لزوم نكات كلیدی را به تیمش منتقل كند. 

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرسنجی

ارزیابی شما از تغییراتی که تاکنون قلعه‌نویی در سیستم تیم ملی داده؟

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی