در بازی استقلال و نفت در دقایق پایانی بازی صحنۀ خطایی به اشتباه گرفته شد كه همان منجر به گل پیروزی آبیپوشان شد. در بازی سپاهان و پدیده خطای پنالتی ناصحیح گرفته شده بود، در بازی ماشینسازی و فولاد در دو صحنه خطای پنالتی از دید داور جا ماند و... در این میان صدای اعتراض مربیان هم بلند شده بود. خصوصاً بازی پرسپولیس و سایپا كه شاهكار داوری بود به گونهای كه هم برنده شكایت میكرد و هم بازنده. داور بازی با سوتهای پرسوتی و نابجا و پراشتباه به انضمام لبخندهای سرد و بیمورد خود به گونهای بازی را مدیریت میكرد كه اعصاب مربیان و بازیكنان هر دو تیم و تماشاچیان را بههم ریخته بود. شاید اگر بازی چند دقیقۀ دیگر ادامه پیدا میكرد تنش و درگیری هم در آن دیده میشد. به هر حال رهاورد داوریهای ضعیف هفتۀ جاری محرومیت یكی از داوران تا اطلاع ثانوی و آتش زیر خاكستر خشم برخی از تیمهای متضرر بود اما به نظر میرسد این محرومیتها كافی نیست. با توجه به حساسیت بازیهای نیمفصل دوم خطاهای داوری میتواند آسیبهای جبرانناپذیری به تیمها وارد سازد. لذا ضروری است كمیته داوران نسبت به چینش تیمهای داوری و آمادگی آنها دقت بیشتری به خرج دهد. مسلماً همانطور كه تعطیلات مكرر لیگ به بازیكنان و روند بازی تیمها آسیب جدی وارد میكند آمادگی روحی و جسمی داوران هم ممكن است در قالب این بینظمی خدشهدار شود. لذا باید كمیته داوران برای این مسئله تدبیر مناسبی اتخاذ نماید. این انصاف نیست كه تیمی بعد از كلی تمرین و تلاش بازی را به اشتباه مسلم داور ببازد و از آن طرف به هیچوجه اعتراض به داوری و فحاشیهای ناجوانمردانه به این قشر پرتلاش هم مورد پسند و تأیید هیچ انسان شریفی قرار نمیگیرد. اكنون كه داوری ما در سطح بینالمللی آرام آرام به پیشرفتهای قابل توجهی نائل شده باید با دقت بیشتر در قضاوتها و به دنبال آن ایجاد آرامش در سكوها و میان بازیكنان و مربیان تیمها زمینه برقراری عدالت و توسعه داوری كشور بیش از پیش فراهم شود.