شاید گلزنی در دربی، زدن گل قهرمانی، آقای گل شدن، كسب عنوان بهترین مدافع، بیشترین كلینشیت و... بتواند جذابیتهایی داشته باشد اما كدامشان به پای بازی در تیمهای خارجی میرسد؟ طعم بینظیر بودن در تركیب یك تیم غیر ایرانی و بالا بردن پرچم كشورمان در لیگهای دیگر. این یك درخواست كوچك است از فوتبالیستهای توانمند ایرانی؛ آنها باید «جرأت» به خرج دهند و لژیونر شوند. به جای ماندن در رودخانه فوتبال ایران با این همه حاشیه و دردسر، بروند در لیگهای اروپایی بازی كنند. این موضوع حالا مهمترین كمبود فوتبال ماست البته سفیران جذابی مثل علیرضا جهانبخش، رضا قوچاننژاد، كریم انصاریفرد، سردار آزمون، سعید عزتاللهی، میلاد محمدی، سجاد شهباززاده، مسعود شجاعی، علی كریمی و... در اروپا داریم. كسانی كه دروازه ورود فوتبالیستهای ایرانی به اروپا را با عملكرد بینظیر خود باز كردهاند و نام بازیكنان ایرانی را دوباره بر سر زبانها انداختهاند. حالا باید موج بعدی ما لژیونر شوند. نوبت بازیكنان جدید است؛ بازیكنانی مثل مهدی ترابی، محمد انصاری، سروش رفیعی، ساسان انصاری، مهدی طارمی، رامین رضاییان، امید ابراهیمی، مرتضی تبریزی، محسن كریمی، احسان پهلوان، فرشید اسماعیلی، محمدرضا اخباری و... بشمرید و ببینید چقدر ستاره داریم كه میتوانند همین حالا در لیگهای اروپایی بازی كنند. حیف است به دست و پایشان زنجیر ببندیم. آنها باید لژیونر شوند تا فوتبال ملیمان پیشرفت كند. با رفتن این ستارهها، مربیان لیگ برتر نیز به فكر استفاده از جوانها میافتند و كارخانه بازیكنسازی فوتبال كشور دوباره كلید میخورد. فقط كافی است ستارههای ما كمی «جرأت» داشته باشند.