محمدصادق فرخی در یك جلسه انتخاباتی پرتنش و پرحرارت توانست از ناظریان، چهره شناختهشده این رشته، پیشی بگیرد و برای 4 سال روی صندلی یكی از رشتههای المپیكی تكیه بزند. انصافاً ما در كاراته شخصیتهای بزرگی داشتیم و داریم و قشر تحصیلكرده و دانشگاهی گرایش عجیبی به این رشته دارند و خوشبختانه قهرمانان و مربیان ارزندهای در كاراته داریم كه در كلاس جهانی سرآمد و شناخته شدهاند. كلاً مكتب «گیچین فوتاكوشی» از همان سالهای كشف و ابداع، انسانهای فرهیختهای را به جامعه كاراته معرفی كرده است. مردان جزایر ریوكیو كه كاراته را توسعه دادند و به جهان شناساندند با افتخار از استادان خود چون اسطورهها یاد میكنند. آنان كاراته را رفتار عمیق فلسفی میدانند و پیرو آن اخلاقمداری و معنویت را ترویج میدهند. حالا از المپیك 2020 توكیو، كاراته وارد منظومه ورزش میشود و ژاپنیها به عنوان میزبان از كاراته استقبال میكنند و اهالی اوكیناوا به خود میبالند. رشته كاراته بعدها شعبههای زیادی پیدا كرد و یا سبكهای قابل بحث؛ سبكهایی چون شوتوكان، شیتوریو، گوجوریو، وادوریو و كان ذنریو كه هر كدام از آنها معنای پرمحتوایی دارند، مثلاً شوتوكان به نیرو و سرعت و مركز ثقل تكیه دارد و یا وادوریو به معنای روش صلحجویانه. بحث اصلی ما روی مدالهایی است كه ایران در این رشته میتواند در المپیك به دست آورد و تعداد طلاهای ما را بیشتر كند. راه كاراته باز و مسیر روشن است. محمدصادق فرخی وظیفه مهم و خطیری به عهدهاش گذاشته شده است و از همین امروز باید برنامهریزی و یا استراتژی كاراته مشخص شود. تمام كشورهای صاحب كاراته به ویژه ژاپن برای مدالهای طلا گارد گرفتهاند و در فكر مدالهای طلای این رشتهاند. آسیاییها در این رشته سرآمد و پیشتازند. در دوران نه چندان دور بزرگان این رشته ما هم در آسیا و جهان یكهتاز بودند؛ محمد اتحاد، فرخ مشفق، جمشید سلیمی، محمدرضا نصرتیان، میردامادی، استاد وارسته، علیرضا احسانی، دیلمی، استكانچی، سمیعی، طبسی، فغان، شیرازی و... به كاراته امیدواریم.