واقعاً استقلالیها نمیدانند این وعدهها چقدر روی هوادارانشان اثر منفی میگذارد؟ اگر هوادار بداند كار تمام است یك جوری با این اتفاق كنار میآید ولی اینكه مدام هوادار را امیدوار میكنند كه قهرمان میشویم و روی كاغذ شانس داریم، آنها را جان به لب میكند. سه، چهار سال است كه وضعیت همین است. هر مربیای كه آمده و باخته، هوادار را امیدوار كرده است. از قلعهنویی بگیرید تا مظلومی و همین منصوریان. علیرضا منصوریان كه از اول فصل بارها و بارها این وعده را داده است. منصوریان كه میدانست امسال استقلالش زمان میخواهد و تغییرات به این زودی جواب نمیدهد، چرا از اول فصل شروع به وعده دادن كرد؟ از این میگفت كه مهاجمانش بالای 50 گل میزنند و استقلال پرستیژش را تغییر میدهد و میشود همان استقلال هجومی دهه 70. او اینقدر وعده داد كه حالا نمیتواند از آنها عقبنشینی كند. او هر بازی كه شكست میخورد باز هم وعده بازی بعدی را میدهد و اینقدر این وعدهها ادامه دارد كه تبدیل به یك سراب بیانتها شده است. استقلال امسال در شرایطی میتواند قهرمان شود كه همه تیمها فقط ببازند. از پرسپولیس بگیرید تا تراكتور، ذوبآهن، نفت، پیكان و... كاری نشدنی و غیر ممكن اما استقلالیها هنوز میگویند روی كاغذ شانس دارند!