تا روزی كه پیكر مردم بیگناه و آتشنشانهای فداكار زیر آوار ساختمان پلاسكو است، چراغ به دست گرفتن و دنبال مقصر گشتن، دردی از بازماندگان قربانیان این فاجعه دوا نمیكند و شایسته است به جای بحث و جدل بیحاصل بر سر كشف مقصر، فعلاً همه به هر شكل و با هر روش، با تمام توان به نیروهای امدادگر كمك كنیم تا آوار پلاسكو از روی قربانیان فاجعه پنجشنبه برداشته شود.
اما دو فردای دیگر، این ساختمانی كه فروریخت، این مادرانی كه داغدارند، این پدران قامتشكسته، این برادران و خواهران به ماتم نشسته، این كودكان یتیم مانده و این همسرانی كه بیهمدم شدهاند، فقط گریهكن نمیخواهند و مقصر را باید به آنها معرفی كرد.
اینكه آتشنشانهای فداكار را شهید بنامیم و برای شادی روحشان شمع روشن كنیم، برای تسكین دل داغدیده بازماندگان حادثه و مهمتر از آن، برای جلوگیری از تكرار فاجعهای مشابه پلاسكو، كافی نیست.
اینبار دیگر نباید مقصران یك فاجعه انسانی پشت احساسات پاك مردم و واژههای مقدس سنگر بگیرند. مقصران باید معرفی و مجازات شوند. این دِین به گردن مسئولان است. امروز جامعه باید سكوت كند تا عملیات امداد به درستی و با سرعت انجام شود اما فردا نوبت مسئولان است كه مقصران فاجعه را به مردم معرفی كنند.
نگذاریم در میدان زندگی هم مثل میدان ورزش، پیروزی هزار پدر و مادر داشته باشد و شكست، یتیم و بیصاحب بماند.
