از صبح روز پنجشنبه كه موج اندوه و ماتم تمام كشور را فراگرفته، به هیچ چیز اشاره نمیكنیم جز قهرمانیهای دلاوران آتشنشان، به شهیدان راه ملت. به مردانی كه همه با تمام وجود ایثار و بزرگمنشی را معنا كردند.

هیچ اشارهای نمیكنیم به سلفیاندازهای حرفهای و نیمهحرفهای. هیچ نمیگوییم از اتومبیلسوارانی كه در اوج بحران، به ماشینهای آتشنشانی راه نمیدادند.

در این دو روز آنقدر از مردم ایران عشق دیدهایم كه این چیزها هیچ است در برابر تعهدی كه مردم به این اتفاق احساس میكنند. حتی از سگهای زندهیاب باید یاد كنیم كه ساعتهای طولانی در جستوجو بودند و لابهلای آوار را میگشتند... 

ما را از نوشتن معاف كنید امروز؛ تسلیت میگوییم به ایرانزمین...