راستش اینکه بالاخره یک شغلی در ایران پیدا شد که در آن همکار به خاطر همکار گریه میکند شوکه شدم. عدهای از ما عادت داریم معمولاً از بالا رفتن دیگران سکته کنیم و با زمین خوردنشان شاد شویم اما دیروز واقعاً روز عجیبی بود؛ عجیب از این نظر که گریهها واقعی بود و البته بر خلاف تمام بازیهای قبلی مراسم پیش از مسابقه شبیه فیلم هندی نبود. طرح موزاییکی هواداران پرسپولیس، کلاه و لباس آتشنشانی که وسط زمین بود، سکوت مردم و البته اشکهای واقعی و دلی آتشنشانهای عزیز زیباترین صحنههای ممکن را در آزادی خلق کرد هر چند که با شروع بازی، گزارش آقای علیفر... بگذریم.

***

ماجرای پلاسکو به نحوی است که هرچه زمان میگذرد ابعاد فاجعه مثل حجم آتش بیشتر میشود. بازار شایعات آزاردهنده هم حکایت خودش را دارد اما در همین ماجرا 99 درصد مردم ایران ثابت کردند که چقدر خوبند و چطور حاضرند با دل و جان به همنوعان خود کمک کنند. کافی است این روزها سری به یکی از ایستگاههای آتشنشانی بزنید تا متوجه پاک بودن مردمی شوید که بارها و بارها در جنگ تحمیلی، حوادث ناگوار، شهدای مدافع حرم و... خوبی خود را ثابت کردهاند. کاش قبل از اینکه حوادث اینچنینی رخ دهد هم قدر همدیگر را البته قدر زندگی را بیشتر بدانیم.