1- پرسپولیس و برانكو ایوانكوویچ! تراكتورسازی و عملكرد انكارناپذیر امیر قلعهنوییاش! پیكان را كه نمیتوان از مجید جلالی جدا كرد! یا نفت تهران را كه به علی دایی تشخص دیگری در حوزه مربیگری داده است!
از همه شاخصتر، مجتبی حسینی در ذوبآهن كه نه فقط برای خودش، بلكه برای مربیان «نسل نو» ایرانی اهمیت درجه اولی را به میدان آورده است!
«حسینی»، هم یك كوچ است و هم یك تمریندهنده! هم یك آموزگار است كه یاد میدهد و میآموزاند! هم یك فرمانده است و یك راهبر كه در هنگام بازی مددكار مردانش میشود!
یك مربی كه حواسش پرت ادا و اصولهای كنار زمین نمیشود! خود را مغلوب اطوارهای حاشیه بازی نمیكند و در یك كلام، از مربیگری غافل نشده، وارد وادی «شو» اجرا كردن و ادای شومنها را درآوردن نمیشود!
2- مجتبی حسینی، خوب تیمش را میچیند! خوب و به موقع از حربه تعویض استفاده میكند و اعتقادی آشكار و بیشیله پیله دارد به استفاده از جوانان و میدان دادن به جوانها! بیاعتنا به ساخت و پاخت پشت پرده با مدیرانی نامدیر و با یارآوران پورسانتبگیر! او نگاهی درست دارد به سزاواری و استعداد جوانان تیمش و از میدان دادن به گمنامها و تبدیلشان به پرنام، نه میترسد و نه تردید دارد! او یك تحولگرای نوآور است!
حُسن دیگر مجتبی حسینی كه با تیم جوانش، تنها باخت سال 95 پرسپولیس را رقم زده، تمركز كنار زمین اوست و اینكه، ناخواسته یا خواسته به انجام حركات فاقد بار معنایی نمیپردازد و حرمت خود را در همه حال حفظ میكند! كه مربی بودن به شومن بودن هیچ پیوندی ندارد!
بیدلیل نیست كه حسینی با این سرعت، از سوی همه مقبولیت یافت و تبدیل شد به یك شخصیت درجه اول كه همه او را میخواهند!
3- حتی آقای كیروش، در اوج لحظههای بدسگالی و بدسگالیدنش، چون به ذوبآهن و عملكرد مربیانه حسینی میرسد، احترام او را بهجا میآورد و بر كارنامهاش مهر تأیید میزند و قدرت مفید و مهارت سازنده تیم حسینی را كه از مدیر بودن سعید آذری هم حكایت دارد، بدون اجر نمیگذارد! با انتخاب نفرات شایسته زیاد، از تیم ذوبآهن!
وقار و سنگینی مربی ذوبآهن كه عاشق لفظ «سرمربی» نیست، سادگی و در عین حال پیچیدگی او را مكمل هم قرار داده و از دلایل حتمی توفیق تیمی كرده است كه چهل و اندی سال است در فوتبال ایران، به ایفای نقش محترمانهای پرداخته و همواره نیز در انتخاب مربی و سرپرست، سختگیر و خوشسلیقه و آیندهنگر و اصولپرداز بوده است! از بهرام عاطف تا مجتبی حسینی! از یاوری تا لیادین و از كربكندی تا گلمحمدی! در همه این سالها، مربیان ذوب - و حتی سپاهان و پلیاكریل و تام- مربی بودهاند و معلمی كردهاند و به سنت خویش وفادار ماندهاند!
