به گزارش روزنامه خبرورزشی، سال 2016، سالش بود؛ هم عنوان «گلدن بوي» (پسرطلايي لقبي براي بهترين بازيكن زير 21 سال دنيا) را يدك ميكشيد و هم مشتريان زيادي براي خودش در ميان باشگاههاي بزرگ دنيا دست و پا كرده بود. رناتو سانچس با همين عناوين دهانپركن سرانجام دل از بنفيكا كند و راهي بايرنمونيخ شد؛ آن هم با رقم قابل توجه 35 ميليون يورو. او پديده ليگ پرتغال به اسم «ليگا نوس» شده بود و در رقابتهاي جام ملتهاي اروپا هم در ميانه زمين پرتغال درخشيد و سرانجام هم با اين تيم بر جام قهرماني بوسه زد.

سفرش به مونيخ هم در رسانهها انعكاس زيادي داشت و مسئولان اين باشگاه آلماني هم خوشحال بودند كه يكي از بازيكنان جوان قهرمان اروپا را از چنگ ديگر رقبايشان درآوردهاند. با اين حال بعد از گذشت 6 ماه از آن فرآيند، «ماجراجويي آلماني» رناتو سانچس نه تنها به جايي نرسيده بلكه تقريباً رو به شكست هم گذاشته است. او تا اينجا و پيش از بازي حساس امروز تيمش در ليگ قهرمانان اروپا فقط 17 بازي در همه رقابتهاي برگزار شده به ميدان رفته كه از اين تعداد فقط در 7 بازي به عنوان بازيكن فيكس به زمين فرستاده شده است. به عبارت سادهتر، رناتو سانچس بيش از آنكه با «باوارييها» بازي كند از روي نيمكت بازي آنها را تماشا كرده است. اين هافبك 19 ساله پرتغالي از ابتداي فصل تا به حال در مجموع 641 دقيقه پيراهن بايرنمونيخ را در مسابقه پوشيده است؛ زماني كه هرگز براي يكي از استعدادهاي فوتبال كه قرار است پيشرفت زيادي كند، كافي به نظر نميرسد.

عدم تاكتيكپذيري

ميشد حدس زد كه با پيوستن او به باشگاههاي بزرگ اروپايي دشواري كارش بيش از آن باشد كه تصور ميكرد. او از بد حادثه تيمي را هم انتخاب كرد كه در ميانه ميدان بازيكنان توانمند زيادي دارد. سانچس براي ورود به تركيب اصلي بايرنمونيخ 4 رقيب جدي دارد: دو تاي اصلي به نامهاي ژابي آلونسو و آرتورو ويدال و دو تاي ذخيره به نامهاي تياگو آلكانتارا و جاشوا كيميش. البته بدشانسي در فوتبال گريبان سانچس را گرفت چون اين بازيكن در همان ابتداي فصل مصدوم شد و دوران آمادگي خوبي را سپري نكرد. خبر بد براي سانچس اين بود كه در نبود او بايرنمونيخ يكي پس از ديگري رقبايش را از پيشرو برداشت و كارلو آنچلوتي قانع شد كه تركيب ايدهآلش را پيدا كرده است. اينطور شد كه رناتو سانچس تبديل به مهره پنجم بايرنمونيخ براي بازي در ميانه ميدان شده است. ضمن اينكه او تا همين جا نصف ويدال و كيميش و يك سوم آلونسو و آلكانتارا براي بايرنمونيخ بازي كرده است.

سبك بازي رناتو هم تا حدودي برايش دردسرساز شده؛ او كه ميل تهاجمي زيادي دارد تا از ضربات سهمگين پاي چپش استفاده كند گهگاهي از وظيفه اصلياش در تركيب بايرنمونيخ غافل ميشود. در واقع ميل تهاجمياش، رناتو را از انجام وظايف تدافعياش غافل ميكند و فعلاً هم كه دارد چوبش را ميخورد. به عبارت سادهتر ميتوان گفت سانچس جايي در سيستم 1-3-2-4 كه سيستم مورد علاقه آنچلوتي است پيدا نخواهد كرد.

سرمايهگذاري براي آينده

در ذهن كارلو آنچلوتي، رناتو فعلاً براي سيستمي كه بايرنمونيخ بازي ميكند مناسب نيست و حتي زماني كه او در تركيب اصلي تيم بازي كرده بايرنمونيخ تغيير سيستم داده است. در 6 بازي كه سانچس در تركيب اصلي به ميدان فرستاده شده بايرنمونيخ مجبور شده 3-3-4 بازي كند تا اين بازيكن بتواند خلاقيتش در فاز تهاجمي را شكوفا كند. ضمن اينكه غالب اين بازيها همانهايي بوده كه بايرنمونيخ نگرانياي بابت حملات تيم رقيب نداشته و در نتيجه برايش اهميتي نداشته سانچس از وظايف تدافعياش غافل بماند. مورد مشخصي كه در رقابتهاي اين فصل وجود دارد اين است كه آنچلوتي ايتاليايي فعلاً حسابي روي پديده سال گذشته فوتبال دنيا باز نكرده و شايد قرار است او را براي سالهاي پيشرو در بايرنمونيخ آماده كند.