در ژرفای تاریخی عربستان تمدنی نیست كه بر اساس آن باورهای امروزیاش را تأیید و حمایت كند. برگهای برنده عربستان در تقابلهای ورزشی آن اندازه نیست كه بتواند در بازیهای المپیك، جامهای جهانی و رخدادهای آسیایی آنها را رو كند. سعودیها با دلار مشكلات سیاسی و ورزشی خود را حل میكنند و كشورهایی چون قطر، امارات، عمان، كویت و بحرین با آنها راه میآیند و به نوعی دست به سینه ایستادهاند و برای عربستان تیغ نمیكشند. میدانیم كار مسئولان ورزش و فوتبال ما با این جماعت كار آسانی نیست و از آنجا كه رئیس آسیا هم بحرینی است و سخنگوی سعودیها این حركتها را سختتر میكند. كنفدراسیون فوتبال آسیا در شرایط ناعادلانه رأی به بازیهای عربستان در لیگ قهرمانان آسیا در عمان داد، البته سعودیها اصرار داشتند كه بازیهای آنها در قطر انجام شود و بتوانند دوحه را در قرق خود درآورند، اما مخالفت مسئولان فوتبال ما در نهایت عمان را برگزید كه قدمی مثبت و موفقیتآمیز است، چرخش رویدادها و سیاستها شرایط را اینگونه ثابت نگه نخواهد داشت. باید برای انتخابات بعدی فكر تازهتری برای این عربها بكنیم وگرنه این وضعیت تحملناپذیر است. این حركتهای عربستان باید برای فیفا و آسیا هشداردهنده باشد. چه بسا این زیادهخواهی باب خواهد شد و حكایتهای دیگر برای فوتبال آسیا به وجود میآورد. حالا پرسپولیس و دیگر تیمهای ما باید خود را آماده نبرد در عمان كنند. شرایط مناسبی نیست. آنها باید خود را با آن وفق دهند. تماشاگران عربستانی قادرند با اتوبوسها و خودروهای شخصی خود را به عمان برسانند و یا از طریق امارات تماشاگر اجیر كنند. داعیه عربستان برای آقایی در فوتبال دیگر از نظر خود كشورهای عربی خریدار و واقعیت ندارد. اذهان عمومی و حتی 11 میلیون جمعیت غیرسعودی در كشور عربستان به این مهم پی برده است و تهدیدهای حاكمان عربستان امروزه رنگ باخته و دیر نخواهد بود كه همسایگان نیز از زورگوییهای سعودیها به تنگ بیایند. این سیاستبازیها در فوتبال تعریف علمی ندارد و پایدار نیست. همین.