هیچکس این توقع را از تیمی چون استقلال خوزستان ندارد که از گروهی صعود کند و دست به کارهای بزرگی بزند اگرچه شاگردان پورموسوی مقابل نماینده عربستانی شجاعانه و جسورانه بازی کردند و در نهایت هم مزد زحمات خود را گرفتند و بازی را بردند. تیمی که از لحاظ مالی شرایط بدی دارد و حتی گفته میشد پول نداشت تا به عمان سفر کند واقعاً برای فوتبال ایران آبروداری کرد. یا ذوبآهنی که این روزها در لیگ نتایج ضعیفی گرفته اما در بازی با العین امارات ارائهگر فوتبالی منطقی بود و حتی گل اول را هم به ثمر رساند حالا بماند که در نهایت گل مساوی را خورد و کارش به تقسیم امتیازات در خانه حریف کشیده شد. باید قبول کنیم استقلال خوزستان و ذوبآهن فراتر از حد توان خود ظاهر شدند و فوتبال بازی کردند اما سرخابیهای تهرانی ترسو و محتاط بودند. ابتدا به استقلال تهران اشاره کنیم که در بازی با الاهلی امارات راه رسیدن به دروازه حریف را بلد نبود. رحمتی سنگربان استقلال روی هر دو گل خورده این تیم مقصر بود. روی گل اول که اگر فقط یک گام از خط جلوتر آمده بود (کاری که هرگز انجام نمیدهد) میتوانست توپ ارسالی را قطع کند یا روی گل دوم که اگر از روی خط دروازه یک گام جلوتر میآمد میتوانست توپ را مشت کند. استقلال مقابل الاهلی بیبرنامه بود و در نهایت هم بازی را واگذار کرد تا ثابت شود احتیاط بیش از حد عواقب بدی هم میتواند داشته باشد. پرسپولیس هم مقابل الهلال عربستان برای مساوی بازی کرد. گل اول را زد ولی زود عقب کشید تا گل مساوی را دریافت کند. برانکو که در انجام تعویضهای عجیب نامی پرآوازه دارد وقتی تیمش یک گل جلو افتاد یک هافبک کم کرد و یک مهاجم آورد تا پرسپولیس علناً میانه میدان را از دست بدهد و در نهایت هم گل تساوی را دریافت کند. جالب اینجاست که برانکو پس از پایان بازی گفت این نتیجه عادلانه و مساوی حق دو تیم بود. سرخابیها در آسیا ترسو بودند و محتاط ولی شهرستانیهای ما جسور بودند و شجاع. با توجه به این شرایط هیچ بعید نیست تیم استقلال خوزستان بتواند جسورانه راهی مرحله بعدی شود و سرخابیها با آن همه یال و کوپال از صعود باز بمانند.