به گزارش روزنامه خبرورزشی، در ايتاليا پس از چهار سال بازي براي يوونتوس به گلادياتور معروف شده اما در آلمان به او لقب جنگجو را دادهاند. آرتورو ويدال هافبك بايرنمونيخ اين بار سوژه مجله فور فور تو براي مصاحبه شد؛ سوژهاي كه خبرنگار اين مجله براي گفتوگو با ويدال تا باواريا رفت و او را پيدا كرد. ويدال در اين گفتوگو قهوه اسپرسوي خود را نوشيد و درباره همه چيز صحبت كرد.

خالكوبي مادر

ويدال تقريباً در همه جاي بدنش خالكوبي دارد. اولين خالكوبي ويدال تصوير مادرش بود. او راز اين خالكوبي را فاش كرد؛ رازي از جنس دلتنگي: «اين خالكوبي براي 10 سال پيش است. زماني كه من كولو كولو را ترك كردم و به بايرلوركوزن آمدم. آنموقع 20 سال داشتم. به اين خاطر اين خالكوبي را زدم كه در آن سن و سال دور از خانه و مادرم بودم. مادرم الگوي من است. اين را گفتم چون حقيقت دارد.»

از فقر نجات پيدا كردم

ويدال زندگي سختي داشت. او به وسيله مادرش بزرگ شد و از استعداد فوتبالش براي پايان دادن به زندگي فقيرانه استفاده كرد: «من 12 ساله بودم كه با كولو كولو قرارداد امضا كردم. آنموقع يك در باز را پيش روي خودم ميديدم. به خودم گفتم بايد سعي كنم وارد آن شوم.»

خود فوتبال را دوست دارم

با اين حال او اعتقاد دارد براي فرار از فقر تن به فوتبال بازي كردن نداده و هميشه با لذت درون زمين حاضر ميشده است: «نه اصلاً. من هميشه به اين خاطر بازي كردم كه واقعاً از فوتبال لذت ميبردم. من فهميده بودم چيزي كه دوستش دارم، ميتواند براي خانوادهام نيز خوب باشد ولي اول از همه عاشق فوتبال بودم.»

علاقه به اسب

اما عشق دومي هم براي ويدال وجود دارد و آن اسب است. نظافت اصطبل در دوران كودكي، او را به اين حيوال نجيب علاقهمند كرد: «وقتي 10 سال داشتم اصطبل را تميز ميكردم. از آن زمان اسبها را دوست داشتم. همانطور كه ميدانيد امروز صاحب اسبها هستم (ويدال نزديك به 50 اسب دارد) اما در آخر بايد بگويم عشقم به فوتبال بيشتر است.»

كوپا آمهريكا افتخار ماست

شيلي دو بار در سالهاي 2015 و 2016 فاتح كوپا آمهريكا شد و در اين راه تيمهاي قدرتمندي همچون آرژانتين، برزيل و اروگوئه را كنار زد. ويدال از اين عناوين صحبت ميكند: «ما به اين عناوين افتخار ميكنيم. كليد موفقيت ما روحيه تيمي بود. در تيم ما بازيكني نبود كه بخواهد براي خودش بازي كند. ما با هم متحد بوديم. البته ما سخت تلاش كرديم و سازمانيافته بوديم اما مهمترين نكته، روحيه تيمي بود.

سالاس و زامورانو بهترين بودند

وقتي از آرتورو ميخواهند بهترين بازيكن تاريخ شيلي را نام ببرد، به دو نفر اشاره ميكند: «مارسلو سالاس و ايوان زامورانو بهترين بازيكناني بودند كه من ديدم. بيشتر مردم ميگويند الياس فيگوئرا بهترين بازيكن كشورم است اما من مدتها بعد از اتمام دوران او به دنيا آمدم. بنابراين فوتبالش را نديدم و نميتوانم قضاوت كنم.»

اگر جامجهاني نرويم... 

براي ويدال مهم است كه در جامجهاني 2018 روسيه حضور داشته باشد. به همين خاطر حتي يك لحظه هم به حذف شيلي از مرحله مقدماتي فكر نميكند: «حذف شدن از مرحله مقدماتي فاجعه است. اصلاً نميشود به آن فكر كرد و به همين خاطر است كه ما چنين چيزي را به ذهن خودمان راه نميدهيم.»

انگليس؟

سؤال آخر از ويدال اين بود كه آيا با فيزيكي كه دارد، بهتر نيست به ليگ برتر انگليس برود؟ پاسخش جالب بود: «من اينجا خوشحال هستم. هدف من اين است كه هميشه براي بهترين باشگاه بازي كنم. فعلاً بهترين باشگاه بايرنمونيخ است.»