به گزارش روزنامه خبرورزشی، روز پنجشنبه بازيكني به صورت رسمي اعلام كرد پايان فصل خداحافظي خواهد كرد كه شايسته هرگونه تحسيني است؛ ژابي آلونسو، هافبك اسپانيايي بايرنمونيخ، با كولهباري از افتخار در رده ملي و باشگاهي در سن 35 سالگي كفشهايش را ميآويزد. خبري كه اين ستاره باتجربه باوارياييها آن را اعلام كرد تا يادداشتهاي متعددي در ستايش او نوشته شود. هيچگاه اين جمله ژابي زماني كه بايرني شد را فراموش نخواهيم كرد: «من از تيم شهرم به بهترين تيم انگليس رفتم، بعد به بهترين تيم اسپانيا ملحق شدم و حالا در بهترين تيم آلمان توپ خواهم زد. اين بهترين دوران حرفهاي ممكن است.» و سرانجام اين دوراني كه از سوي آلونسو «زيبا» خوانده شده بود اين تابستان تمام خواهد شد. ژابي آلونسو پس از پوشيدن پيراهن رئالسوسيهداد، ليورپول، رئالمادريد و بايرنمونيخ و انجام 114 بازي ملي براي اسپانيا خداحافظي ميكند. به همين مناسبت جيمي كرگر، همتيمي سابق ژابي در ليورپول، يادداشتي در نشريه «ديليميل» در ستايش او نوشته است. 

پاسور بينظير

وقتي به زماني كه ژابي براي اولين بار آگوست سال 2014 در تمرين ليورپول در زمين تمريني مِلوود حضور پيدا كرد فكر ميكنم يادم ميآيد همه از عملكرد او انگشت به دهان مانده بودند. رافا بنيتس پيش از اينكه او به ليورپول بيايد تعريفهايي از عملكردش كرده بود و بلافاصله پس از اينكه ژابي را ديديم آن تعريفها را درك كرديم. سرعت پاس فوقالعاده و تحويل توپ به صورت سالم از ويژگيهاي بارز او بود كه باعث ميشود يك بازيكن در كلاس جهاني شود. در يكي از اولين بازيهاي خودش براي ليورپول برابر نوريچ قدرت پاسي از خودش به نمايش گذاشت كه من هيچوقت در عمرم از يك هافبك نديده بودم. اگر توپ را به او ميسپرديم بدون شك آن را سالم به بازيكن ديگري ميرساند. او از هر دو پاي خودش ميتواند استفاده كند. اگر به پنالتياي كه در فينال ليگ قهرمانان 2005 برابر ميلان زد نگاه كنيد متوجه خواهيد شد كه او ضربه را با پاي راست ميزند و وقتي ديدا آن را دفع ميكند در برگشت با پاي چپ به خوبي آن را به تور دروازه ميچسباند. 19 گل براي ليورپول زد كه دو تاي آنها از ميانه ميدان بودند.

زندگي ساده و ستارهاي صميمي

شايد باورتان نشود ولي ژابي زندگي سادهاي در ليورپول داشت. او در منطقه «آلبرت داك» در قلب شهر ساكن شد و آنقدر صميمي بود كه علاوه بر اينكه با پپه رينا، باند اسپانياييها را تشكيل داده بودند، با من، استيوي جرارد، سامي هيپيا، دتمار هامان و يان آرنه ريسه كه قديميترهاي تيم بوديم هم رابطه بسيار خوبي داشت. او شخصيتي قوي داشت و بين هواداران به شدت محبوب بود. وقتي هواداران سال 2008 متوجه شدند بنيتس ميخواهد او را بفروشد و گرت بري را جانشين ژابي كند در ديدار پيشفصل برابر لاتزيو در آنفيلد شعارهايي در حمايت از ستاره اسپانيايي سر دادند. قصد رافا اين بود كه بري را با 30 ميليون پوند به جاي ژابي جذب كند چراكه به اعتقاد او ميتوانست در دو يا سه پست براي تيم بازي كند. همان زمان يوونتوس و آرسنال قصد داشتند آلونسو را بخرند اما مشتريان آلونسو خواهان پرداخت 15 ميليون پوند بودند و اين جابهجايي رخ نداد. مداخله هواداران باعث شد تا ژابي يك فصل ديگر هم در آنفيلد بماند. 

فروش ژابي، اشتباه بزرگ بنيتس

سال بعد شرايط خوبي داشتيم و پشت سر منچستريونايتد نايب قهرمان شديم اما پاي رئالمادريد به ميان آمد و او به اسپانيا رفت. ژابي ميخواست به رئال برود و اين يكي از آرزوهاي بازيكنان اسپانيايي است. بنيتس بهترين تيم خودش را ساخته بود و نفهميدم چرا با پيوستن آلونسو به رئالمادريد موافقت كرد. تيمي داشتيم كه نايب قهرمان ليگ برتر شده بود و ميتوانست ليگ قهرمانان اروپا را ببرد. آخر سر خودِ بنيتس ضرر كرد چراكه آلبرتو آكيلاني را از رم خريد كه هميشه مصدوم بود. 

اسپانيا به همه چيز رسيد

هميشه وقتي به ليورپول آمده بود به او ميگفتم اسپانيا هيچ چيزي ندارد. آنها در جام جهاني 2006 هم با شكست برابر فرانسه حذف شدند اما بعد از اينكه با شكست آلمان قهرمان يورو 2008 شدند آلونسو با من تماس گرفت و در حالي كه بسيار خوشحال بود، گفت: «كارا! كارا! تو ميگفتي ما هيچ چيزي نداريم!» بعد از آن با درآوردن اداي من گفت: «اسپانيا؟ اسپانيا! نميتواند چيزي ببرد، نميتواند چيزي ببرد!»

قهرماني با بايرن، رؤياي ژابي

براي من اصلاً قابل پيشبيني نبود كه ژابي دوران بازي خودش را در بايرنمونيخ تمام كند. ميدانم رؤياي او قهرماني همراه با بايرنمونيخ در ليگ قهرمانان اروپاست. او هيچوقت در فوتبال نميبازد و چيزهاي زيادي براي ارائه كردن دارد. ميتوانم آينده او را به عنوان مربي يك باشگاه بزرگ ببينم، يا حتي شايد مدير ورزشي شود. وقتي فصل تمام شود او شايسته يك خداحافظي باشكوه خواهد بود.