۰
دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۶:۲۷
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

چرا استقلال این همه به خود امیدوار است؟ چرا منصوریان برای به تخت نشستن، آن هم در فوتبال آسیا، اصراری دارد كه پهلو به پهلوی لجبازی بزند؟ و چرا استقلالیها - اعم از هوادار یا طرفدار- به تیم منصوریان، باوری باورنكردنی آورده‌اند؟

1-نكته كجاست؟ دلیل چیست؟ تیمی كه نه فرهاد مجیدی دارد و نه مجتبی جباری! تیمی كه نه آندو را سپر بلای خود كرده است و نه تكیه زده است به جواد نكونام! یعنی تیمی كه در تیم ملی هم جایگاه محكم و پایگاهی پرتعداد ندارد- نه خسرو حیدری، نه امیرحسین صادقی، نه پژمان منتظری و بقیه كه میتوان با آنها اسم بازی كرد- چگونه و چرا، این همه باورپذیری دارد؟ این حس اعتماد، این قبول عام از كجا آمده است؟

مردم چرا این استقلال را پذیرفتهاند؟ مردم چرا به این استقلال امید بستهاند؟

آیا همه چیز را باید ربط داد به امید نورافكن؟ یعنی مردم این اندازه زودباور شدهاند؟ آیا چنین اعتماد و اعتقادی نتیجه گرد آوردن مجموعهای است از جوانان پرمایه كه در وجود فرشید باقری و فرشید اسماعیلی و بهنام برزای و علی قربانی (كه هنوز صد كار ناكرده و صد درس نیاموخته دارد) و مجید حسینی و سیدحسین حسینی متبلور شدهاند؟

آری و نه! هم بلی و هم خیر! در یاد كردن از جوخه امیدآفرینان و فرداسازان تیم استقلال، باید كه از قلم نینداخت مجتبی حقدوست را، محسن یوسفی را و نیز میلاد زكیپور را. اما باید زود یادآور شد، این همه هست و یك عامل دیگر، یك اهرم پرفشار، یك دلیل اصلیتر هم هست!

خود علیرضا منصوریان! ارادهگرا بودنش! لجباز و اهل دعوا بودنش! عشقی كه به پیروزی، میلی كه به توفیق، كششی كه به برنده شدن دارد و مهمتر از همه اینكه قاعده بازی را بلد است!

2- از این هم مهمتر، قاعده بازی را خوب و بجا و كامل رعایت میكند! مثل قهر كردن اولیه با جوانان تیمش! مثل آشتی به موقع با همه بچههایش! و حالا هم گارد گرفتن علیه مدیران وارونهكاری كه انگار بویی از مدیریت تیمداری- مدیریت به شدت عاطفی و از آن هم شدیدتر، مدیریت كاریزماتیك، به مشامشان نخورده است!

دعوا با آقای زمانی! دعوی منتهی شده به پیروزی یك جانبه و همه جانبه منصوریان! دعوایی كه او را - منصوریان را- در مقام «مالك تیم» كه البته با مالك باشگاه فرق دارد، نشاند!

حدی فراتر از یك مربی! مقامی بالاتر از یك مدیر فنی! رتبهای كه «ژنرال» استقلالیها هم در حفظش مستدام نبود!

3- استقلال امروز بازی كه نه، استقلال امروز نبردی دارد تمامعیار، با تیم «چغر» و بدافت و بدبازیكن لوكوموتیو تاشكند! تیمی كه روز به روز كهنهفكرتر میشود!

استقلال یك جبر دارد و منصوریان، یك جا مجبور است: ...ناچار از پیروزی! منصوریان، تا اینجا خوب بازی كرده است! او تا امروز، همه را برده است و تبدیل به متر و میزان كشمكش درونی و بیرونی شده است! همه خود را با او تنظیم میكنند!

پیروزیهای درونتیمی استقلال، باید منجر شود به بردنهای تكرار شونده علیه الاهلی، التعاون و لوكوموتیو تاشكند!

منصوریان نبردهای آبزیركاه را نباخت تا در لیگ آسیا برنده باشد. در این پیكار او پرهوادار است و زیاد طرفدار خواهد داشت! عصر امروز، یا غروب امشب او خواهد دید و ما هم او را.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی