به گزارش خبر ورزشی، برانکو در این گفتگو از دوران نوجوانی و جوانی اش گفت و دیدگاه هایش را در مورد مسایل مختلف بازگو کرد که به اتفاق آن را می خوانیم:
* آقای برانکو! درباره دوران فوتبالیتان به ما بگویید.
من فوتبالم را در تیم شهر کوچک واراژدین شروع کردم. ۱۳ فصل در لیگ یوگسلاوی بازی کردم. فوتبالم را در ۱۷ سالگی شروع کردم و تا ۳۰ سالگی بازی کردم و کم کم به فکر مربیگری افتادم.
* شما جزو افرادی هستید که دوران فوتبالی تان را در یک باشگاه گذراندید. این اتفاق در حال حاضر خیلی کم رخ میدهد. این مساله را چگونه توضیح می دهید.
در آن زمان وقتی جوان بودم و در یوگسلاوی سابق بازی میکردم بازیکنان نمیتوانستند تا وقتی ۲۸ سال حداقل سن داشتند کشور را ترک کنند. این قانون باعث شده بود تا بازیکنان اکثرا در همان تیمهای خود باقی بمانند. من پیشنهاد داشتم ولی ترجیح دادم که به دانشگاه بروم در حالی که فوتبال بازی میکنم. من در دانشکده فیزیوتراپی درس خواندهام و همین طور کلاسهای مربیگری را نیز طی کردهام. در آن زمان گواهینامه اروپایی وجود نداشت و هر کشوری امتحان مخصوص خود را داشت. در سطحی که من در آن بودم بالاترین سطح موجود بود که توانستم با تیم ملی کشورم همکاری کنم.
* در سال ۹۸ در حالی که بحرانهای سیاسی وجود داشت به عنوان مربی تیم ملی فعالیت داشتید، آن را چطور ارزیابی می کنید؟
اگر در نظر بگیرید که کرواسی تنها چند سال بود به استقلال کامل رسیده بود می فهمیدید که عملکرد ما در جام جهانی ۹۸ فوقالعاده بود. ما در آن سال در جام جهانی خیلی خوب کار کردیم ولی متاسفانه در بازی نیمه نهایی برابر فرانسه با درخشش تورام شکست خوردیم. میدانستیم که اوضاع در کشور چطور است ولی ما کار زیربنایی و خوبی در فوتبال کرواسی انجام دادیم. در کنار میروسلاو بلاژویچ تیم خوبی برای یورو ۱۹۹۶ و برای جام جهانی ۱۹۹۸ داشتیم. بازیکنان بزرگی از آن تیم بیرون آمدند و بعدها در تیمهای صاحب نام اروپایی بازی کردند. بوکسیچ، داور شوکر، پروسینچکی، استیماچ و بلیچ از جمله این بازیکنان بودند که بعدها به تیمهایی همچون میلان، یوونتوس، رئال مادرید و مارسی رفتند. بازیکنان جوان و خوبی در ترکیب ما وجود داشتند.
* کار با بلاژویچ چطور بود؟
بلاژویچ مسنتر از من بود و به خاطر مربیگری در نانت معروف بود. وقتی او سرمربی زاگرب و در ادامه تیم ملی شد از من خواست تا به او کمک کنم. من قبلا در تیم وارتکس مربیگری میکردم و پیشنهاد او را قبول کردم. فهمیدم که شباهت های زیادی بین ما هست. ما هفت سال در کنار هم در تیم ملی بودیم و وقتی او پیشنهاد مربیگری از تیم فوتبال ایران داشت بار دیگر از من دعوت کرد تا به او بپیوندم. من آن پیشنهاد را قبول کردم، چون میخواستم برای اولین بار یک فضای متفاوت نسبت به کرواسی را تجربه کنم. کار در تیم ملی فوتبال ایران تجربه بزرگی برای من بود.
* درباره حضورتان در چین برای ما توضیح دهید.
دوران خوبی در چین داشتم و توانستم قهرمانی در لیگ را تجربه کنم. ۱۳ امتیاز با تیم دوم جدول ردهبندی فاصله داشتیم. وقتی من در لیگ چین بودم باشگاهها تازه حرفهای میشدند و اقدام به جذب بازیکنان خارجی میکردند. در آن زمان بسکتبال همچنان ورزش محبوب چینیها بود ولی در حال حاضر با خریدهای زیاد و سرمایهگذاری کلان فوتبال در لیگ چین پیشرفته تر از گذشته شده است و من فکر میکنم بتوانند در آینده نیز بهتر شوند.
* در سالهای نه چندان دور بازیکنان زیاد ایرانی لژیونر میشدند ولی امروزه تعداد آنها کم شده است، دلیل این موضوع را چه میدانید؟
آن زمانها بازیکنانی همچون علی دایی، مهدوی کیا، کریم باقری و خداداد عزیزی به تیمهای بزرگ اروپا رفتند، چرا که این شانس را داشتند تا بتوانند درآمدزایی کنند. امروز شرایط فرق کرده است. وقتی در لیگ داخلی پول های کلانی میدهند و بازیکنان حس میکنند بهتر است در همین جا باقی بمانند، به اروپا نمیروند. برای مثال کسی که ۴۰۰ هزار دلار در ایران پول در میآورد دیگر انگیزه ندارد تا به اروپا برود. به نظر من همین باعث شده تا خیلی از بازیکنان ایرانی امروزه قید رفتن به اروپا را بزنند. در ایران برخی از باشگاهها دولتی هستند و باشگاههای کمی هم خصوصی هستند. همه به دنبال اسپانسر هستند تا فعالیت کنند. در واقع همه به دنبال منابع مالی هر چه بیشتر میگردند و این آسان نیست. قیمت نفت پایین آمده و همین باشگاهداری را در ایران سخت کرده است.
* نظر شما درباره سردار آزمون، ستاره تیم ملی فوتبال ایران چیست؟
آزمون بازیکنی با تواناییهای بسیار زیاد است. من فکر میکنم که او بتواند به سطح علی دایی نیز برسد. او فقط باید کار کند و به پیشرفتش فکر کند. آزمون بازیکنی است که میتواند کارنامه فوتبالی خیلی خوب و موفقی را داشته باشد.
* در ایران مربیان خارجی زیادی فعالیت میکنند که یکی از آنها کارلوس کیروش، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران است، به نظر شما حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران مفید بوده؟
مردم ایران بسیار با ادب هستند و خارجیها را دوست دارند. به کسانی که به کشورشان کمک کنند احترام میگذارند. من خودم هیچ مشکلی در این جا نداشتهام. در فرانسه، آلمان، ایتالیا، کار کردن برای مربیان خارجی اصلا راحت نیست و همیشه میان مربیان داخلی و خارجی درگیری به وجود میآید. ولی در ایران این شرایط فرق میکند و این جا شرایط خیلی بهتر است. البته کسب نتیجه هم برای مربیان خارجی اهمیت دارد.
* نظر شما درباره لیگ ایران و مقایسه آن با دیگر لیگها چیست؟
خیلی ها شاید فکر کنند که لیگ ایران ضعیف و بی برنامه است ولی در حقیقت این طور نیست. بازیکنان خوب و زیادی در لیگ ایران حضور دارند و دیگر استاندارد بازیکنان بالا رفته است. سطح لیگ ایران بسیار خوب است. برای مثال میتوانم بگویم که سطح لیگ ایران از لیگ کرواسی بالاتر است. داربی فوتبال ایران مثل بارسلونا و رئال مادرید است. جوی که در ال کلاسیکو وجود دارد در داربی ایران هم دیده میشود. در ایران هواداران فقط از تیمشان حمایت نمیکنند بلکه در کنار باشگاه زندگی میکنند و نفس می کشند. این جا در ایران برنده شدن در داربی حتی مهمتر از قهرمانی در لیگ برای خیلی ها محسوب میشود. تنها تفاوت این جا با جاهای دیگر این است که خشونت کمتری دیده میشود و مردم احترام میگذارند. برای برخی از بازیها از یک روز قبل تماشاگران در کنار ورزشگاهها هستند ولی مشکلی ایجاد نمیشود.
