آخرین خاطره از فوتبالیها در سال ۱۳۹۵ را اختصاص دادیم به علی پروین سرمربی اسبق تیم ملی و پرسپولیس كه به حق اسطوره فوتبال ایران است. پروین گفت: من برای رسیدن به این جایگاه سلسله مراتب را طی كردم. در نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان بازی كردم. در حالی كه هیچكس پشت من نبود به اینجا رسیدم. فكر نمیكردم روزی سرمربی پرسپولیس و تیم ملی شوم اما با تلاش و كوشش به این مهم رسیدم و حتی با این دو تیم قهرمان هم شدم. زمانی بود كه من هم مسئولیت پرسپولیس را داشتم و هم مسئولیت تیم ملی را. روزی كه سرمربی تیم ملی شدم رفتم شاه عبدالعظیم و گفتم خدایا كاری كن كه من در تیم ملی حق كسی را ضایع نكنم. ممكن است كه اشتباه كرده باشم اما حق هیچ بازیكنی را ضایع نكردم. من شاگردانی داشتم كه همه برای خودشان یلی بودند. زمانی كه مسافرت میرفتیم به محض اینكه پایشان را از گلیمشان درازتر میكردند خفتشان میكردم. وقتی هم یك بازیكن را تعویض میكردم و ناراحت میشد و میرفت مصاحبه میكرد سریع میگفتم دیگر نیاید سر تمرین. بعد آن بازیكن میرفت چند نفر را واسطه میكرد تا برگردد و وقتی میبخشیدمش با گل و شیرینی میآمد. همه زندگی من خاطره است اما در بازیهای آسیایی پكن فكر نمیكردم قهرمان شوم كه خدا را شكر قهرمان شدم. در لیگ اول حرفهای هم كه سال 81 بود استقلال اگر در انزلی میبرد یا مساوی میكرد قهرمان میشد اما آنها در انزلی باختند و ما هم با گل دقیقه ۹۵ اسدی فجرسپاسی را بردیم و قهرمان لیگ شدیم. این بهترین خاطره ورزشی من است.