حتی در روز شهرآورد كه رضاییان تعویض شد، باند دور دستش را به نشانه اعتراض به زمین كوبید (مثل حركت بختیار در استقلال) اما باز هم برانكو چشمش را بست تا مثلاً تیمش وارد حاشیه نشود. خلاصه رامین كه البته از نظر فنی بازیكن خیلی خوبی است، انواع و اقسام حاشیهها را ایجاد كرد و تمام تلاشش را كرد تا از پرسپولیس اخراج شود. برانكو اما با 25 هفته تأخیر قید رضاییان را زد تا به زمین و زمان ثابت كند برخلاف كارلوس كیروش، راه مدیریت بازیكنان خاص را بلد نیست، همانطور كه راه بازی گرفتن از یكسری بازیكنان را نمیداند.

در استقلال اما موردی به نام امید نورافكن را داریم كه او هم بازیكن خوبی است ولی اگر مدیریت نشود، به سرنوشت پیام صادقیان و رامین رضاییان دچار خواهد شد. یك بازیكن هر قدر هم خوب باشد، باید حد خودش را بداند وگرنه هم تیم را به هم میریزد و هم خودش به حاشیه میرود. شك نكنید اگر یكی مثل كیروش سرمربی پرسپولیس بود، امسال اصلاً رامین رضاییان بازیكن پرسپولیس نمیشد كه حالا هر روز خبرنگاران در مورد او از سرمربی بپرسند و خودش با افتخار بگوید استقلالبرو نیستم!