به گزارش خبرورزشی، رقابتهاي بوندسليگا امروز يكي از حساسترين بازيهاي اين فصل را به چشم ميبين؛ جايي كه بايرنمونيخ بايد به مصاف يكي از مهمترين رقباي تقريباً يك دهه گذشته خودش برود؛ آنقدر در اين سالها جدال بايرنمونيخ و دورتموند حساس و اساسي شده كه خيليها عنوان «در كلاسيكر» را برايش انتخاب كردهاند؛ عنواني در حد و اندازه رقابت بين رئالمادريد و بارسا كه به نوعي كلاسيكترين بازي دنياي فوتبال است. با اين حال در اين ميان سؤالي هم به ذهن ميرسد كه آيا واقعاً رقابت بايرن و دورتموند شباهتي با رقابت بارسا و رئالمادريد دارد؟ يعني همانطور كه بارسا و رئالمادريد در اسپانيا بر فوتبال سلطه داشتهاند، اين دو تيم هم همانطور بوده؟ از همه مهمتر اينكه آيا اين دو تيم از ابتداي شكلگيري فوتبال در آلمان تا به حال با همديگر رقابت داشتهاند؟ براي پاسخ دادن به اين سؤالها ميشود تقريباً به يك كلمه مشترك رسيد: «نه». به عبارت سادهتر تقابل بايرنمونيخ و دورتموند به غير از دهه گذشته هرگز در فوتبال آلمان حساسيتزا نبوده و حداقل اينكه تيم بايرنمونيخ دغدغهاش تيمهاي ديگري به غير از دورتموند بوده است. فارغ از اين مورد، بايرنيها از لحاظ عنوان و قهرماني هم هرگز شباهتي به دورتموند نداشتهاند و يكطرفه بيشتر جامها را درو كردهاند. اين موضوع برخلاف تقابل بارسا با رئالمادريد است كه معمولاً هر سال جامها بين اين دو تيم تقسيم ميشود. حالا در اين مطلب سعي شده رقباي بايرنمونيخ در طول سالهاي حياتش در فوتبال آلمان معرفي شود تا مشخص شود «دركلاسيكر» جديد آلمان شباهتي با «الكلاسيكو»ي معروف دنيا ندارد.
دهه 70: بايرنمونيخ- بوروسيا مونشنگلادباخ
سال 1969 بايرنمونيخ هنوز تيم بزرگي در فوتبال آلمان نبود؛ بازيكنان اين تيم در آن سال تازه براي دومين بار توانسته بودند فاتح بوندسليگا شوند. قبل از آن، سال 1932 بود كه بايرنمونيخ براي اولين بار در تاريخ قهرمان ليگ فوتبال در آلمان شده بود. در آن زمان دشمن اصلي بايرنيها، مونشنگلادباخ بود. البته اين دشمني را فقط يك مرد رقم زد: اودو لاتك. اين اسطوره فوتبال آلمان ابتدا با بايرنمونيخ در سالهاي 72، 73 و 74 فاتح بوندسليگا شد ولي در اين تيم ماندگار نشد. اودو بعد از بايرن، راهي گلادباخ شد و توانست در سالهاي 1976 و 1977 اين تيم را قهرمان بوندسليگا كند. در همان دوران بود كه آن دوئل به پيشرفت فوتبال آلمان كمك زيادي كرد؛ ضمن اينكه چهرههاي مطرحي را هم به دنياي فوتبال و البته تيم ملي آلمان معرفي كرد: فرانتس بكنباوئر، گرد مولر و سپ ماير در تيم بايرنمونيخ شكل گرفتند و يوپ هاينكس، رينر بونهوف و برتي فوگتس در تيم گلادباخ پديد آمدند. در فصل 1974-1973 بايرنمونيخيها در شرايطي به عنوان قهرماني رسيدند كه فقط يك امتياز بيشتر از گلادباخيها به دست آوردند. در آن فصل گلادباخيها در يك بازي با دبل يوپ هاينكس با نتيجه 5 بر صفر بايرنمونيخ را درهم كوفتند ولي برتري 4 بر3 بايرنيها با ديدار رفت كه فقط يك گل برتري حاصل شد، در نهايت كار خودش را كرد و باعث شد بايرنيها در امتيازشماري پيشي بگيرند.
دهه 80: بايرنمونيخ - هامبورگ
در دهه 80 تيم هامبورگ شباهتي به تيم يكي، دو فصل گذشته كه هر سال براي سقوط نكردن ميجنگد، نداشت؛ در آن زمانها هامبورگ سه قهرماني در سالهاي 79، 82 و 83 به دست آورد و حسابي تبديل به تيم گردنكلفتي شد. در جريان دومين قهرماني اين تيم، در شهرآورد شمال- جنوب، اتفاقاتي رقم خورد كه در خاطرهها باقي ماند: در هفته بيستونهم و در شرايطي كه بايرنمونيخيها تقريباً خيالشان بابت قهرماني ميرفت كه راحت شود، هامبورگ با دو گلي كه هورشت هروبخ وارد در 10 دقيقه پاياني وارد دروازه بايرنمونيخ كرد، بازي را 4 بر3 برد. شاگردان ارنست هاپل در آن فصل با اختلاف 5 امتياز نسبت به بايرنمونيخ جام قهرماني را به دست آوردند.
دهه 90: بايرنمونيخ- كايزرسلاترن
دهه 90 ابتداي فصل طلايي دورتمونديها بود چون آنها در همين دهه يعني در سال 95 و 96 بود كه قهرمان شدند و سال 97 هم ليگ قهرمانان اروپا را بردند ولي در آن زمانها بايرنمونيخ حسابي سرگرم رقابت با تيم ديگري به اسم كايزرسلاترن بود. در فصل 94-93 اين دو تيم در رقابتي بهيادماندني به مصاف هم رفتند. در آن سال كايزرسلاترن فصل را با 6 پيروزي پيدرپي به پايان رساند كه يكي از آنها با درهم كوبيدن بايرنمونيخ و شكست دادن 4 بر صفر رقيب بود. هرچند كه آنها در نهايت قهرماني را به خاطر تنها يك امتياز ناقابل از دست دادند و به بايرن تقديم كردند. لاترنيها سال 1996 به دسته پايينتر سقوط كردند ولي اوتو ري هاگل اين باشگاه را سال بعدش دوباره به سطح اول فوتبال برگرداند و موفق شد اين تيم را قهرمان كند. در آن زمان كايزرسلاترن، جوان خوشآتيه و 20 سالهاي به نام بالاك داشت. لاترنيها در اولين بازيشان در ليگ يك بر صفر مونيخ را شكست دادند و در نهايت هم با اختلاف دو امتياز نسبت به همين تيم جام قهرماني را بالاي سر بردند.
دهه 2000: بايرنمونيخ- لوركوزن، بايرنمونيخ- وردربرمن
بين سالهاي 1999 تا 2002 لوركوزنيها موفق شدند سه بار فصل را با ايستادن در جايگاه دوم ليگ به پايان برسانند. سال 2000 اين باشگاه در شرايطي كه 3 امتيازي از بايرنمونيخ جلو بود، به مصاف تيم كمتر شناخته شده اونترهاخينگ رفت و در ميان ناباوري تن به شكست 2 بر صفر داد. همان شكست كافي بود تا بايرنمونيخ با برتري در آخرين ديدار و البته به لطف تفاضل گل جام قهرماني را به دست بياورد. شكست لوركوزن در فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال 2002 و مقابل رئالمادريد بود كه براي اين باشگاه لقب «نِوِركوزن» (تيمي كه هرگز قهرمان نميشود) را به ارمغان آورد.
حالا در ميان همان سالهايي كه لوركوزنيها روزهاي خوبي داشتند و دورتموندي كه سال 2010 دوباره به اوج برگشت، بايرنمونيخ 5 قهرماني به دست آورد كه حاصل رقابت با سه تيم مختلف بود؛ وردربرمن در سال 2004، اشتوتگارت در سال 2007 و ولفسبورك در سال 2009. اگر اين دو تيم آخري فاكتور گرفته شود، بايد از وردربرمن توماس شاف به عنوان يكي از جديترين رقباي بايرنمونيخ در طول اين بازه زماني ياد كرد. قهرماني سال 2004 آنها درست در فاصله دو هفته مانده به پايان ليگ رقم خورد؛ جايي كه آنها 3 بر يك باوارياييها را در خانه رقيب شكست دادند. در آن زمان جان ميكوي فرانسوي با يك ضربه چيپ فوقالعاده دروازه اوليور كان را باز كرد.
