1- پرسپولیس صفر - استقلال صفر (شهرآورد رفت)

2- پرسپولیس صفر - ذوبآهن یك (در اصفهان)

3- پرسپولیس یك - الهلال یك

4- پرسپولیس یك - الریان3 ( در قطر)

5- پرسپولیس یك - استقلال 3 (شهرآورد برگشت)

6- پرسپولیس صفر - الریان صفر

پرسپولیس از این 6 بازی كلیدی حتی یكی را نبرد و شاید در نهایت یكی، دو بازی حساس خود را با برد تمام كرد (مثل تراكتورسازی) این آمار نشان میدهد كه برانكو مرد بازیهای بزرگ نیست و نمیتواند این مدل بازیها را به قول معروف جمع كند. در شهرآورد برگشت و در آسیا برانكو نتوانست تحولی در تیمش ایجاد كند و تعویضهایی كه انجام داد هم بیاثر بود. البته در لیگ انصافاً برانكو تیم خوبی ساخت كه مستحق قهرمانی هم هست اما اینكه تیمش در آسیا موفق نمیشود بیانگر آن است كه داشتههای او تا یك جایی جواب میدهد و در بازیهای بزرگ كُپ میكند. این مشكل را مربیان ایرانی هم دارند و معمولاً در آسیا نتیجه نمیگیرند. در واقع قلقهای این مربیان تا یك جایی جواب میدهد و به مراحل حساس آسیا كه میرسند تاكتیكهای آنها دیگر جوابگو نیست برانكو هم در این 2 سال همینطور بوده. او پارسال پرسپولیس را نایبقهرمان لیگ كرد و امسال قهرمان. اما در یك سطح بالاتر ناكام ماند.

***

برانكو بعد از بازی با الریان گفت «نمیدانم چرا پنالتی را دادند به طارمی؟! ولی تا من سرمربی پرسپولیس هستم او دیگر پنالتی نمیزند!» سؤال اینجاست كه چه كسی پنالتی را داد به طارمی و اگر قرار است داخل زمین هر كس ساز خودش را بزند پس چرا سرمربی گذاشتهاند؟ در ماجرای اوكراینیها كه برانكو خودش را كنار كشیده در قضیه رضاییان نتوانست او را مدیریت كند و حالا معلوم شده در مورد پنالتیهای پرسپولیس هم تصمیمگیرنده نبوده! با این اوصاف باید پذیرفت كه آقای برانكو به رغم قهرمان كردن پرسپولیس خیلی هم پروفسور نیست!