به گزارش خبرورزشی، مسعود اوزيل در فوتبال انگليس سختيهاي زيادي كشيده و در ورودش به ليگ برتر از او استقبال بيرحمانهاي شده اما كمكم راهش را در اين ليگ پيدا كرده: «ليگ برتر سختترين چالشي است كه من تا به حال در فوتبال تجربه كردهام. اگر اينجا نتواني از پس رقابتها بربيايي به تاريخ ميپيوندي. در چند هفته اولي كه از رئال به اينجا آمده بودم به همين خاطر خيلي به من سخت گذشت اما در فوتبال اسپانيا همه چيز به بازيهاي هنرمندانه با توپ بستگي دارد حتي در ليگهاي سطح پايينتر در حالي كه در فوتبال انگليس با درگيري، بزن بزن و دعوا طرف هستيد. اينجا بيشتر از هر جاي ديگري تكل ميخوري. در مجموع در اسپانيا يك چنين اتفاقاتي نميافتد چون توپ مدام در گردش است. پاس و پاس و پاس. حريفان هم به ندرت اين فرصت را پيدا ميكنند كه در بازي مداخلهاي داشته باشند چون توپ خيلي سريع وارد نيمه ديگر زمين ميشود. در انگليس به سختي ميتوانيد در جريان بازي متوجه بشويد كه چند تعداد حمله انجام ميشود. آنقدر آدرنالين بالا ميرود كه درد را حس نميكنيد اما بعد از بازي زير دوش تازه ميفهميد كه چه اتفاقي افتاده. بعد از برخي بازيها ساقهاي من چنان شكلي پيدا ميكند كه انگار يك نفر با چكش به جانشان افتاده چون پر از لكههاي آبيرنگ ميشوند. روي گردن و كمر و گردن و سينهام هم جاي خراشيدگي بوده و در طول مسابقات زماني كه حواس داوران نبوده بارها با آرنج به من ضربه زده شده. تازه كلي شعار هم عليه من سر داده شد آن هم همان اوايل كه آمده بودم و اصلاً برخوردها دوستانه نبود. مثلاً هر بار كه به زمين ميافتادم فرياد ميزدند كه اينجا رئالمادريد نيست. ما در لاليگا نيستيم. رقيبان هم با نيشخند به من ميگفتند كه يالا پاشو پسر. من هم چارهاي جز اعتراض و اصرار به داور نداشتم. همه بازيكناني كه زياد لگد ميخورند مثل فرانك ريبري، آرين روبن و ليونل مسي هم اين كار را ميكنند. هدف حريفان از اين خطاها به هم زدن ريتم بازي آنهاست چون اين تنها راه متوقف كردنشان است. من در آرسنال سرسختتر شدهام و اين به خاطر فوتبال انگليس و ليگ برتر بوده. اينجا چيزهاي بسيار زيادي ياد گرفتهام و به نسبت زماني كه در رئال بودم ماهيچههاي قويتري پيدا كردهام و حالا ديگر آماده مبارزات فيزيكي هستم.»
