به گزارش خبرورزشی، هنوز زمان زيادي از فيلم مستندي كه درباره پله، اكران شد  نميگذرد؛ فيلمي براساس بيوگرافي و زندگي اسطوره فوتبال برزيل كه با نام زيباي «تولد يك اسطوره» اكران شد. با اين حال به نظر ميرسد عطش پله، براي حضور در سينما و تلويزيون فروكش نكرده چون آنطور كه «هاليوود ريپورتر» گزارش داده او به احتمال فراوان به زودي دوباره عرصه بازيگري را تجربه ميكند و اين بار قرار است در يك سريال ايفاي نقش كند. طبق گزارش منتشر شده، پل كمسلي، مديربرنامههاي پله، مذاكراتش را با مؤسسه و تهيهكننده بونيم ماري (تهيهكننده سريال واقعي خانواده باورنكردني كارداشيانها) از سر گرفته تا سريالي درباره روزهاي زندگي پله در نيويورك ساخته شود. يعني به طور مشخص اين سريال قرار است دو سال از زندگي پله يعني از سالهاي 1975 تا 1977 را به تصوير بكشد. در آن سالها پله در تيم نيويورك كوسموس بازي ميكرد و چهره واقعي تيمش و البته فوتبال در آمريكا بود. البته به نظر ميرسد به خاطر سن و سال پله و 76 ساله بودنش، قرار است اين بار نقش خود اين اسطوره در اين سريال چندان زياد نباشد و يا حداقل فاصله زيادي با اولين حضورش در دنياي هنري داشته باشد... 

اولين حضور

پله براي اولين بار سال 1969 تجربه حضور در سينما و تلويزيون را به دست آورد؛ او در آن سالها در فيلم «بيگانهها» ايفاي نقش كرد؛ اگرچه نقش پله در آن فيلم مختصر و جزئي بود ولي سرآغازي شد براي حشر و نشر بيشتر اين بازيكن با بزرگان «هنر هفتم» در سالهاي پيشرو. تابستان 1975 و زماني كه پله با نيويورك كوسموس قراردادش را امضا كرد او توجه مردم و از آن مهمتر توجه هنرمندان مشهور را هم به خود جلب كرد. در همان ورزشگاه نيويورك او با او مايك جگر، رولينگ استونها، رابرت ردفورد، استيون اسپيلبرگ و اندي وارهول ملاقات داشت و آشنا شد. اين آخري يعني اندي وارهول، استاد مسلم پاپ آرت، بعدها پله را وارد چرخه ورزشكاراني كرد كه آنها را با هنر در اميخت. اين اتفاق دقيقاً در سال 1977 رخ داد جايي كه اين هنرمند مشهور پله را در كنار بزرگاني همچون محمدعلي، او جي سيمسپون، جك نيكلائوس و غيره قرار داد. براي اين دو مرد دو سال زمان نياز بود تا رابطهشان صميمي شود. پله خودش در سال 2015 و زماني كه نمايشگاهش در لندن به نام «پله: هنر، زندگي و فوتبال» را افتتاح كرد، درباره آشنايياش با وارهول صحبت كرد: «وقتي سمتم آمد تا با من سلام عليك كند، خيلي خوب نميشناختمش ولي او در زندگي من حضور مستمري داشت و بيرون از زمين فوتبال پيغامهاي زيادي براي من فرستاد. اتفاقاً به لطف همين آقا بود كه امروزه بسياري از هنرمندان روي من و چهرهام كار ميكنند». پرترهاي كه وارهول از پله كشيده يكي از شناختهشدهترين و البته معروفترين آثاري است كه كهكشان پله در خودش گردآوري كرده است. البته در اين ميان هنرمندان ديگري هم هستند كه در زندگي هنري پله ايفاي نقش كردهاند؛ مجسمهسازي مثل لورنزو كوئين، نقاشي مثل ارنستو كانوواس يا راني وود، گيتاريستي مثل استونزها و چند نفر ديگر كه سعي كردهاند شخصيت پله را به نوعي توصيف كنند.

آشنايي با سيلوستر استالونه

اتفاقاً همين حضور در نيويورك بود كه ستاره تيم كوسموس را با سيلوستر استالونه آشنا كرد. حاصل اين آشنايي هم رقم خوردن فيلمي سينمايي به اسم «فرار به سوي آزادي» بود كه سال 1981 اكران شد. در اين فيلم پله و استالونه كنار يكديگر و با همراهي مايكل كين بازي ميكنند. داستان اين فيلم بر پايه زندگي زندانيان يك كمپ نازي است كه قرار است در جريان يك بازي «دوستانه» فوتبال با سربازان آلماني، از زندان فرار كنند. استالونه در اين فيلم نقش دروازهبان را ايفا ميكند و پله هم ضربه قيچي برگردان معروفش كه در بازي آلمان شرقي مقابل برزيل (2 بر يك) در سال 1968 زده بود را مقابل زاويههاي متعدد دوربين تكرار ميكند. اگرچه سپ ماير دروازهبان تيم ملي آلمان در آن زمان جلوي ضربه پله را گرفت ولي هنر هفتم به پله اجازه داد انتقامش را از دروازهبان مانشافت بگيرد و اين بار توپ را وارد دروازه كند. در اين فيلم به غير از صحنههايي كه پله با توپ كار ميكند هنرنمايي و كلاً نقش بازي كردنش چندان چشمگير نيست. البته اين موضوع مانع از اين نشد كه پله بار ديگر حضور در سينما را تجربه نكند. سال 1987 او ماجراجويي هاليوودياش را با بازي در «هات شات» ادامه داد؛ اين كمدي كه نزديك به رده B بود به پله اجازه داد تا نقشي تقريباً نزديك به نقش خودش بازي كند: يك بازنشسته فوتبال كه آماده است يك جوان آمريكايي را براي فوتباليست شدن هدايت كند.

دريچه هنر

«شايد نقشها متفاوت بوده ولي پيغامها هميشه يكي بوده؛ اينكه شخصي فقير توانسته در زندگياش موفق شود». پله با گفتن اين جمله زندگياش در دريچه هنر را توصيف ميكند و اين واقعيت را در برزيل هم به نمايش ميگذارد. سال 2014 قبل از جام جهاني فوتبال، موزهاي براي نشان دادن افتخارات پله افتتاح ميشود. براي بازيهاي المپيك 2016 ريو هم، پله ترانهاي به نام «اسپرانسا» (اميد) ميخواند؛ سرودي كه براساس اميد و زندگي جديد ساخته و خوانده شد. با اين حال باز هم بايد به اين مورد اشاره كرد كه حتي اين ترانه هم اولين ترانهاي نبود كه پله آن را خواند! اين اسطوره كه موسيقي و نواختن گيتار و ويولون را خيلي دوست دارد سال 1970 محصولي مشترك با اليس رجينا، يكي از خوانندههاي بزرگ زن آن دوره، به بازار عرضه كرد كه سال 1977 ترانه اصلي اولين فيلمي شد كه به نام «پله» و درباره پله ساخته شد. هرچند كه براي بيرون آمدن آلبوم، هواداران پله تا سال 2006 صبر كردند تا اينكه بالاخره «Peléginga» آلبومي متشكل از 12 قطعه از پله منتشر شد.