به گزارش خبرورزشی، فدراسیون كشتی با صدور اطلاعیهای ضمن بیان این مطلب تأكید كرد كلیه شاخصهای برگزاری مسابقات مطابق طرح تعیین شاخصهای برگزاری مسابقات رسمی كشتی كشور مصوب سمینار رؤسای هیأتها خواهد بود. فدراسیون كشتی به منظور استقبال استانها و تیمها از این رقابتها، بعضی از شاخصهای میزبانی نظیر نورپردازی و جلوههای ویژه در سالن برگزاری پیكارها را حذف كرده، سرپرستی مسابقات را به رؤسای هیأتهای كشتی استانهای میزبان سپرده، از اعزام نفرات اضافه و غیرضروری فدراسیون به شهرهای میزبان نیز كاسته و انجام بعضی از امور را به دستاندركاران بومی واگذار كرده است. همچنین پرداخت حقالزحمه داوران، هزینههای جاری نمایندگان ناظر و اجرایی فدراسیون و هزینههای تهیه مدالها، احكام انفرادی و جام قهرمانی تیمها را نیز فدراسیون كشتی تقبل میكند.

شاید این تصمیمات و تلاش برای كاستن از هزینههای تحمیلی به استانها بسیار مفید و چارهساز شود و همین ترفندِ كم شدن هزینههای میزبانی، شاید بتواند در استقبال از حضور و قبول میزبانی مؤثر افتد. ولی سخن اصلی این است كه اصلاً همه این تدابیر و برنامهها برای مسابقات قهرمانی كشور است یا مسابقات لیگ جدید و 300 روزه كشتی باشگاههای كشور؟! اگر تقبل این هزینهها از سوی فدراسیون كشتی، برای برگزاری مسابقات قهرمانی كشور در رده سنی مختلف میباشد كه تا به حال نیز از سوی فدراسیون انجام و اجرا شده است اما اگر همه تدابیر و ترفندها به منظور تقویت برگزاری و استقبال تیمها و حامیان مالی، برای حضور در مسابقات لیگ كشتی باشگاههای كشور است، چرا باید هزینههایی را كه در مسابقات لیگ برتر كشتی باشگاههای كشور اكثراً از سوی تیمهای شركتكننده تأمین و تقبل میشد را به بودجه فدراسیون كشتی تحمیل كرد؟! به رغم همه این تدابیر، تلاشها، برنامهریزیها و تقبل هزینههای فراوان، هنوز هم نتوانستهایم درصدی خیلی كمتر از آن استقبال تیمها و باشگاهها از لیگ برتر را از لیگهای دائماً در حال تغییر كشتی باشگاههایكشور فراهم كنیم. اكنون كه همه راهها را برای استقبال تیمها از لیگ كشتی امتحان كردهایم و تقریباً موفق به جلب نظر و استقبال نشدهایم، چه ایرادی دارد یك بار نیز همان روش قبلی و مورد علاقه تیمها، باشگاهها و حامیان مالی را آزمایش كنیم؟!