به گزارش خبرورزشی، در فوتبال ایران، این موضوع معمولاً با شرح و بسط بیشتری دیده میشود و تقریباً هر لیست از هركدام از سرمربیان تیم ملی در ادوار مختلف محل بحث و مناقشه و انتقاد بوده و هست. كارلوس كیروش سرمربی فعلی تیم ملی اما در این شش سال حضور در ایران نشان داده كه به هیچ عنوان تحت تأثیر توصیه، انتقاد و پیشنهاد كسی حاضر نیست در فهرست و تركیب مورد نظر خودش برای تیم ملی، تغییری ایجاد كند. مرد پرتغالی البته در این مدت جسارت لازم را در تغییر نسل تیم ملی و كنار گذاشتن بازیكنان بزرگ و سرشناسی كه رو به افول گذاشتهاند، در زمان مناسب نشان داده و تیمی ساخته كه سلیقه بخش عمدهای از فوتبالیها را هم با سبك بازیاش و هم با بازیكنانی كه دارد، راضی نگه داشته است.
در این شرایط علیرضا منصوریان سرمربی استقلال معتقد است كیروش باید كاوه رضایی را به تیم ملی دعوت كند و برانكو اعتقاد دارد كه حق محسن مسلمان هافبك پرسپولیس این است كه در تیم ملی حضور داشته باشد اما آیا كارلوس كیروش باید چنین پیشنهادهایی را بپذیرد و اصولاً آیا مربیانی كه چنین توصیههایی برای سرمربی تیم ملی دارند، خودشان حاضرند بنا به توصیه دیگر مربیان، تغییری در تركیب و ایدههایشان ایجاد كنند.
كارلوس كیروش به تركیبی برای تیم ملی دست یافته كه هم نتیجه لازم را برای تیم ملی به همراه داشته و هم عطش بازیكنان برای ارائه بهترین نمایش را به خوبی نشان داده است. به كارلوس كیروش زمانی كه تصمیم داشت بازیكنان تیمی مثل پرسپولیس را به طور كامل و به دلیل اختلاف با سرمربی قرمزها كنار بگذارد، انتقاد وارد بود؛ تصمیمی كه البته مرد پرتغالی هیچگاه عملی نكرد و در واقع آن تهدیدها فقط در مرحله حرف (و شاید به منزله سیاستی برای تغییر دادن شرایط) باقی ماند اما بابت انتخاب نكردن بازیكنانی خاص مثل سروش رفیعی، مسلمان، كاوه رضایی و... نمیتوان از سرمربی تیم ملی انتقاد كرد چرا كه اینجا بحث «سلیقه فنی» مطرح است و در مورد قبلی ماجرای «اختلاف شخصی» در میان بود. شاید اگر مربی دیگری بود، به جای سعید عزتاللهی، حاجصفی، طارمی، امید ابراهیمی و... ترجیح به انتخاب بازیكنانی مثل مسلمان و رضایی داشت كه در آن صورت هم كار او اگر با دلایلی مثل لجبازی و اختلافات شخصی همراه نمیشد، قطعاً توجیهپذیر و قابل حمایت بود.
زمانی منصورخان پورحیدری سرمربی وقت استقلال معتقد بود كه علی پروین مربی وقت تیم ملی «باید» عباس سرخاب (مهاجم سابق استقلال) را به تیم ملی دعوت كند. پروین اما زیر بار نرفت و با همان بازیكنان مورد نظر خودش قهرمانی در بازیهای آسیایی پكن را نیز كسب كرد.
برای فوتبال ایران هم در شرایط فعلی– و در هر شرایط دیگری- بهترین اتفاق این است كه كیروش با آرامش به تركیب و تفكرات مورد نظر خودش بپردازد و مربیان تیمهای بزرگ باشگاهی نیز بهتر است برای حمایت از ستارههای تیمشان، رویهای به جز ایجاد فشار برای دعوت شدن آنها به تیم ملی را در پیش بگیرند و اخلاق حرفهای و همكاری را در مورد مربی تیم ملی رعایت كنند.
