به ما ایرانی ها قبلا می گفتند دقیقه نودی؛ یعنی همه کارهای خود را سر بزنگاه در دقیقه 90 انجاتم می دهم اما امروزه اخلاق خاصی که در ما رسوب کرده (و حسابی هم جای خود را باز کرده) این است که به همان دقیقه 90 نیز قانع نیستیم! کار به جایی رسیده که از 110 و 120 هم گذشته ایم و چنان بلایی در بی برنامگی سر خود می آوریم که آن سرش ناپیداست!