مثلاً میگویند مربیان نباید در مورد داوری صحبت كنند اما خب همه صحبت میكنند و آب از آب تكان نمیخورد. یا مثلاً میگویند باشگاهها تا اطلاع ثانوی بازیكن خارجی اعم از بنجل و غیربنجل نخرند ولی خب دو فردای دیگر همه یادشان میرود كه «امروز» چه تصمیمی گرفته شده و خارجیها دوباره با قدرت و البته حمایت دلالان محترم با باشگاهها قرارداد میبندند و پولی درشت هم میگیرند تا به سبیل همه بخندند.

دیروز اعلام شد فقط دو باشگاه لیگ برتری بدهكار نیستند! یعنی 14 باشگاه بدهی داخلی و خارجی دارند و قاعدتاً نباید بازیكن خارجی بخرند. حالا این خبر را داشته باشید تا اطلاع ثانوی همه چیز عوض شود! به هر حال در این فوتبال سفرهای پهن است و همه باید منتفع شوند. این نمیشود كه گردش مالی داشته باشیم ولی فلان دلالی كه فقط بازیكن برزیلی میآورد پولی به جیب نزند! ما وقتی برای چیزهای مهمتر قانون نداریم خب برای بازیكن خارجی هم نداشته باشیم یا «قانون موقت!» داشته باشیم آیا اشكالی دارد؟ آیا مدیری كه به دلال پول میدهد از جیب پدرش میدهد كه غصه بخورد؟ خب یك سفرهای پهن است و چه بهتر كه همیشه پهن بماند. اساساً سفره را كه نباید جمع كرد، قانون را باید عوض كرد!