در ابتدا كلی تلاش شده بود مراسم منظم و برنامهریزیشده باشد ولی خیلی طول نكشید كه این جشن هم، همانی شد كه سالهای قبل بود. البته قبول داریم برگزاری جشن برای قهرمانی سرخابیها بسیار سختتر از سایر تیمهاست ولی خب از آن طرف هم امكانات و تجربه برگزاری چنین مراسمی از سوی پایتختنشینان بسیار بیشتر از شهرستانهاست. امسال علاوه بر همه مسائلی كه برگزاری جشن قهرمان لیگ برتر به همراه داشت اتفاق دیگری هم رخ داد كه دل همگان را به درد آورد. بعد از یك سال و اندی كه قرمزها وعده بالا بردن جام توسط فرزند مرحوم هادی نوروزی را دادند در حالی كه همه بینندگان تلویزیونی و تماشاچیان سكوها منتظر حضور او بودند گویی فقط مسئولان برگزاری وی را فراموش كردند و ماجرا همانی شد كه دیده یا شنیدهاید! دل فرزند بیگناهی را شكستن در جای خود تلخ و گزنده است از آن بدتر اینكه معلوم نشد تقصیر اصلی این سهلانگاری بر گردن كیست. در حال حاضر از وزارتخانه و فدراسیون گرفته تا باشگاه پرسپولیس و بازیكنانش همه از این موضوع ناراحتند و گله و شكایت میكنند، پس این وسط مقصر چه كسی است ا... اعلم! فقط خدا كند در وقوع این اتفاق تنها سهلانگاری رخ داده باشد و مسئله دیگری در میان نباشد. نكته دیگری كه در ارتباط با این مراسم قابل ذكر است اینكه برگزاری چنین جشنهایی نیاز به یك سناریوی دقیق دارد كه از صدر تا ذیل آن مشخص و به تصویب برگزاركنندگان، مجریان، ناظران و ذینفعان رسیده باشد؛ چیزی كه اثر زیادی از آن در مراسم اخیر ندیدیم و حرف آخر اینكه همه از بیتوجهی به هانی نوروزی پسر كوچك پرسپولیسیها سخن گفتند ولی هیچكس از نبودن مرد بزرگ سرخها سخن نگفت. در جشن قهرمانی نه به احساس پسر كوچك سرخها ارجی نهادند نه احترام مرد بزرگ سرخها را نگه داشتند. كاش در جایگاه مخصوص كنار «وزیر و رئیس و مدیر»، پروین و هانی را هم دعوت میكردند.