به گزارش خبرورزشی، مهدی طارمی فصل گذشته در شرایطی با 16 آقای گل لیگ شد که می توانست آماری بهتر از این داشته باشد. او اگر در زدن ضربات آخر دقت بیشتری می کرد حالا آمارش بالای 20 گل بود. حکایتی که این فصل نیز درباره او دیده شده است. 

طارمی این فصل عملکرد بهتری ارائه داد اما همچنان در کنار گلزنی هایش یک گل نزن درجه یک بوده است. مانند عملکرد او در دیدار روز گذشته مقابل الهلال عربستان. جایی که طارمی اگر فرصت شناس تر بود می توانست پرسپولیس را به گل برساند. این مسئله با چند برابر شدت بیشتر شامل حال علی علیپور می شود که تا همین چند هفته پیش و دیدار مقابل پیکان به عنوان یک مهاجم موفق به گلزنی برای پرسپولیس در کل فصل نشده بود.

هم مهدی طارمی و هم علی علیپور به خوبی خود را در موقعیت گلزنی قرار می دهند. دو بازیکن در جایگیری و همین طور بازی هوایی از بهترین های فوتبال ایران هستند اما مشکل بزرگ این است که شش دانگ نیستند و مهم ترین کار یک مهاجم، تمام کردن را به خوبی انجام نمی دهند در نتیجه توانایی های خود را در این پست تکمیل نمی کنند. کار یک مهاجم گل زدن است. چیچاریتو هرناندز مهاجم مکزیکی سابق منچستریونایتد، فن نیستلروی، روی ماکای و... شاید به عنوان مهاجم توانایی های مهاجم سایه که بازیکنانی مانند طارمی و علیپور از آن سود می برند را برخوردار نبودند اما مهم ترین کار یک مهاجم، گلزنی را به درستی انجام می دادند نقطه ضعف بزرگی که شامل حال طارمی و علیپور می شود.

به نظر می رسد این مشکل اساسی با تمرینات بر طرف شود. یک مهاجم زمانی که با یک دروازه بان تک ب تک می شود با توجه به جایگیری گلر و همین طور فاصله با دروازه می تواند زاویه ضربه اش را مشخص کند و قدرت ضربه زدن به توپ را نیز مشخص نماید اما طارمی و علیپور کمتر چنین مسئله ای را در نظر می گیرند در شرایطی که با کمی تمرکز بیشتر می توانند بهترین نوع ضربه آخر را انتخاب کنند و وظیفه اصلی یک مهاجم را انجام دهند.