تركیب چهارنفره محرمی، ربیعخواه، انصاری و ماهینی، وظایف دفاعی خود را به نحو احسن پیش میبرد! با حضور كمال كامیابینیا، دیواره دفاعی مورد نظر آقای برانكو، قدرتی پیدا میكند كه از پس هر تیمی از جمله الهلال برمیآید! این گروه همهكاره را، علیرضا بیرانوند، توان و تحركی دوبرابر میدهد! پرسپولیس دو تن از بزرگان خود را ندارد اما صاحب آن حد از بازی گروهی و تیمی هست كه با غیبت افراد، دچار خسران نشود!

برانكو چنان خوب و چنان درست از مردانش بازی میگیرد كه در جریان بازی، كمتر كسی نبود سیدجلال و سروش را به یاد میآورد! در این رهگذر، به ویژه بازی محمد انصاری از یكسو و بازی صادق محرمی از سوی دیگر، نما و نمود دیگری دارد! «سوئیپر»ی كه انصاری نقشش را ایفا میكرد، كمایراد و بیعیب بود! «دفاع راستی» كه محرمی در قالبش فرو رفته بود، نوید رفع یك كاستی را، حتی به تیم ملی هم داد! آقای كیروش كه مردی واقعبین است و میلی شدید به ستارهسازی و تمایلی در حد افراط به ستارهبازی دارد، در وجود دفاع راست و بازیكن شماره 17 پرسپولیس، همان مردی را مییابد كه مدتهاست او را میجوید!

در بازی محمد انصاری، درك درستی را مشاهده میكنیم از بازیسازی و تقسیم منطقی و متعادل توپ!

در بازی صادق محرمی، فهم صحیح و حركاتی غریزی را میبینیم كه مختص مدافعان نفوذی كناری است! مهارتی مبتنی بر خودآگاهی خود به خودی! مزیتی برآمده از مهارتی ذاتی! هم در شناخت لحظه آغاز فرار انفجاری! هم در شناخت آن «آنی» كه لحظه ارسال را متمایز و متفاوت میكند!

2- كاش از این نشانهها، در بازی مهدی طارمی هم به چشم میآمد! كاش درباره بازی علیپور هم از این تفاوتها میتوانستیم بگوییم! كاش طارمی، در كنار جاگیری خوبش، از قدرت تمامكنندگی كافی هم برخوردار بود! كاش او، سر و كاری هم داشت با مفاهیم اصلی بازی در هجدهقدم حریفان! كاش دلیل و فایده تقسیم فضای دروازه به تیر اول و تیر دوم و رابطه این دو نوع جاگیری را با نحوه ارسال و توپرسانی از كنارههای زمین میشناخت!

میپرسید چه فرقی میكرد؟ جواب شما و جواب خود طارمی این است: پاس كشیده و تیز و تند محرمی، روی تیر اول بریده میشد و گل میشد! یا پاسهای ماهینی، ارسالهای امیری كه هر كدامشان روی تیر دوم الهلال، زمینهساز یك گل بودند! گلهایی كه باز هم زده نشدند!

درست مثل همان پنالتی «هزار درصد» روی علیپور كه آقای داور عراقی، در كمال ناداوری، نادیدهاش گرفت، تا جای دفاع جا مانده را او پر كند و این در دقیقه 8 رخ داد، تا پرسپولیس گل زودهنگامی نزند!

3- در روزی كه پرسپولیس مزد بازی خوب و پاداش برتری نسبیاش را نگرفت (و این به دلیل عادت به گل خراب كردن ممكن شد) ذوبآهن، نقرهداغ شد! در فولادشهر، ذوبیها هم برای خود یك «جری بنتسون» دارند كه دست طارمی را هم از پشت بسته است! او هم باید 8، 9 گل را نزند تا یك بار دروازه حریف را باز كند!

برانكو ایوانكوویچ و مجتبی حسینی، دچارند به دردی مشترك! درد بیدرمان یا درد بددرمان گل خراب كردن مأموران گل زدن!